Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἕνα πολύ γνωστό, σύγχρονο τραγούδι μᾶς ὑπενθυμίζει τή μεγάλη ἀλήθεια πού ἡ Ἐκκλησία μας, αἰῶνες τώρα, τονίζει: «Ζωή πού δέν μοιράζεται εἶναι ζωή χαμένη!»

Ὁ Θεός μας εἶναι Τριαδικός! Εἶναι κοινωνία Προσώπων: Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα!

Ὁ Χριστός μας ἦρθε στόν κόσμο καί κάλεσε σέ ἑνότητα ὅλους τούς ἀνθρώπους. Κάλεσε, πρῶτα – πρῶτα, κοντά Του τούς Δώδεκα Μαθητές καί Ἀποστόλους Του καί ὕστερα ἄπειρα πλήθη ἀνθρώπων. Συγκρότησε ἔτσι τήν Ἐκκλησία Του, μία συνάντηση Θεοῦ καί ἀνθρώπων! Μᾶς κάλεσε νά μετάσχουμε στή «Θεία Κοινωνία» -ἀρχικά, κάθε φορά πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία καί στή συνέχεια, στή ζωή μας ὁλόκληρη.

Ρώτησαν κάποτε τό νέο Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, πῶς εἶναι ὁ Παράδεισος καί πῶς ἡ Κόλαση. Ἐκεῖνος ἀπάντησε μέ μία πολύ παλιά, διδακτική ἱστορία:

«Κάποτε ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος παρακαλοῦσε τόν Θεό νά τοῦ δείξει τό ἴδιο ἀκριβῶς, πῶς εἶναι δηλαδή ὁ Παράδεισος καί ἡ Κόλαση. Ἕνα βράδυ, λοιπόν, στόν ὕπνο του, ἄκουσε μία φωνή νά τοῦ λέει: «Ἔλα, νά σοῦ δείξω τήν Κόλαση».

Βρέθηκε τότε σέ ἕνα δωμάτιο, ὅπου πολλοί ἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι καί στή μέση ἦταν μιά κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Ὅλοι ὅμως οἱἄνθρωποι ἦταν πεινασμένοι, γιατί δέν μποροῦσαν νά φᾶνε. Στά χέρια τους κρατοῦσαν ἀπό μία πολύ μακριά κουτάλα. Ἔπαιρναν ἀπό τήν κατσαρόλα τό φαγητό, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά φέρουν τήν κουτάλα στό στόμα τους. Γι’ αὐτό ἄλλοι γκρίνιαζαν, ἄλλοι φώναζαν, ἄλλοι ἔκλαιγαν…

Μετά ἄκουσε τήν ἴδια φωνή νά τοῦ λέει: «Ἔλα τώρα νά σοῦ δείξω καί τόν Παράδεισο».

Βρέθηκε τότε σέ ἕνα ἄλλο δωμάτιο, ὅπου πολλοί ἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι ἴδιο μέ τό προηγούμενο. Στή μέση ἦταν πάλι μιά κατσαρόλα μέ φαγητό καί εἶχαν τίς ἴδιες μακριές κουτάλες. Ὅλοι ὅμως ἐδῶ ἦταν χορτᾶτοι καί χαρούμενοι! Ὁ καθένας ἔπαιρνε μέ τήν κουτάλα του φαγητό ἀπό τήν κατσαρόλα καί τάιζε τόν ἄλλον».

Στήν Ἐκκλησία μας, ἀγαπητά μου παιδιά, μποροῦμε νά ζοῦμε ὅλοι μαζί, σάν ἀδέρφια, μέ κοινό Πατέρα μας, τόν Θεό! Μποροῦμε νά μοιραζόμαστε τή ζωή! Νά χαιρόμαστε «μετά χαιρόντων» ἤ νά κλαῖμε καί νά συμπάσχουμε «μετά κλαιόντων»! Μποροῦμε νά ἀκυρώνουμε τή μοναξιά καί νά βιώνουμε αὐτό πού λέει ὁ λαός μας: «Λύπη μοιρασμένη, μισή! Χαρά μοιρασμένη, διπλή!»

Ἀρχίζουν ἀπό σήμερα καί στήν Ἐνορία σας οἱ Παιδικές καί Νεανικές Συντροφιές, ὅπως καί στίς ὑπόλοιπες Ἐνορίες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας. Θά συναντιέστε τακτικά, ὄχι γιά νά ἀποκομίσετε δῆθεν γνώσεις θρησκευτικές, ἀλλά γιά νά μοιραστεῖτε τή ζωή. Τή Ζωή τήν ἀληθινή, πού ὁ Χριστός προσφέρει στόν κόσμο! Γιά νά μή νιώθετε μόνοι καί ἀπαρηγόρητοι, ἀλλά νά χαίρεστε στή ζωή σας τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καθώς καί ὅλων τῶν φίλων σας τήν παρουσία, πού εἶναι ἀδέρφια μας στό Ὄνομα Ἐκείνου.

Μή περιορίζεστε ὅμως στήν ὥρα τῆς συζήτησης! Ἀναζητῆστε μέ τόν Ἱερέα σας καί τούς κατηχητές σας καί ἄλλες εὐκαιρίες γιά νά συναντηθῆτε στήν Αὐλή τοῦ Χριστοῦ μας, τήν Ἐκκλησία μας γιά κάποια δραστηριότητα ἐποικοδομητική καί οὐσιαστικά ψυχαγωγική!

Πρωτίστως ὅμως ἐλᾶτε στό ναό μέ τήν οἰκογένειά σας γιά τή μεγάλη συνάντηση Θεοῦ καί ἀνθρώπων, τή Θεία Λειτουργία. Ἐλᾶτε ἐκεῖ πού συναντιέται πραγματικά ὁ Οὐρανός καί ἡ γῆ· ἐκεῖ πού ἀνοίγουν οἱ ψυχές παράθυρα μέ θέα τόν Οὐρανό καί τόν «πλησίον».

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὁ Χριστός δέν περιμένει ἐμᾶς νά τοῦ χτυπήσουμε τήν πόρτα. Ἔρχεται πρῶτος στή θύρα τῆς καρδιᾶς μας, χτυπάει διακριτικά καί μᾶς προσκαλεῖ, ἄν θέλουμε, νά Τόν συναντήσουμε! Ἀξίζει!

Εὐλογημένη νά εἶναι ἡ νέα κατηχητική χρονιά καί ὁ Θεός νά μᾶς χαρίζει πάντοτε

τήν εὐλογία τῆς συνάντησης καί τή χαρά τῆς ἐπι -Κοινωνίας!

Μέ πατρικές εὐχές καί τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

† Ο Λευκάδος και Ιθάκης Θ ε ό φ ι λ ο ς