Ο ΑΝΟΗΤΟΣ ΟΛΛΑΝΔΟΣ

Υποθέτουμε πως αποκάλυψε τις κρυφές προθέσεις της Γερμανίας, η οποία θέλει να συνδυάσει ένα νέο μνημόνιο προς την Ελλάδα, με άλλου είδους απαιτήσεις εκ μέρους της – μεταξύ άλλων, με τη συμμετοχή των καταθετών στη διάσωση της χώρας μας

Το Νοέμβριο του περασμένου έτους, κατανοώντας πως η Ελλάδα οδηγείται ταχύτατα σε μία ανεξέλεγκτη πτώχευση, θεωρήσαμε σκόπιμο να τονίσουμε πως η μοναδική λύση της ήταν η άμεση στάση πληρωμών (χρεοκοπία τώρα) – έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μίας λογικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, με στόχο τη διαγραφή χρέους, αφού είχε πλέον χαθεί οριστικά η πρόσβαση μας στις αγορές.

Στη συνέχεια, στα τέλη Ιανουαρίου, μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, είχαμε την άποψη πως δεν θα έπρεπε να καθυστερήσουν καθόλου οι συζητήσεις με τους δανειστές της χώρας (διαπραγμάτευση τώρα), επειδή διαφορετικά θα αντιμετωπίζαμε μεγάλα αδιέξοδα – με αποτέλεσμα να γίνει κατά πολύ ευκολότερος ο εκβιασμός της πολιτικής μας ηγεσίας.

Αφού παρήλθε ανεκμετάλλευτη και αυτή η εποχή, ο πρωθυπουργός οδηγήθηκε σε μία περίεργη συμφωνία από τον υπουργό οικονομικών (ο συμβιβασμός της Ελλάδας) – η οποία χαρακτηρίσθηκε ανόητα ως «δημιουργικά ασαφής».

Το χειρότερο δε όλων, αποδείχθηκε πως ήταν αντίστοιχη η αντιμετώπιση της Ελλάδας από τους πιστωτές της, οι οποίοι απάντησαν με μία «δημιουργικά ασαφή χρηματοδότηση» – γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την εσωτερική χρεοκοπία που βιώνει σήμερα η χώρα μας, όπου η πραγματική της οικονομία έχει σχεδόν απονεκρωθεί.

Στα πλαίσια αυτά, απαιτήσαμε στις αρχές Μαρτίου τη συμμετοχή των Ελλήνων Πολιτών στις αποφάσεις (δημοψήφισμα τώρα), πριν ακόμη αρχίσει να πετάει το αεροπλάνο με τη βοήθεια του αέρα, χωρίς ίχνος καυσίμων στο ρεζερβουάρ του – όπως συμβαίνει πλέον σήμερα, με τις τράπεζες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μεταξύ άλλων σαν αποτέλεσμα των «επιθέσεων» των καταθετών (Bank Runs) που φαίνεται πως χθες έφτασαν στα επίπεδα των 300 εκ. € (αναλήψεις).

Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση ακούει μόνο τον εαυτό της, ενώ πέφτει συνεχώς σε νέες παγίδες, οι οποίες στήνονται αριστοτεχνικά στο δύσκολο δρόμο της, από τη Γερμανία – με πρόσφατη αυτήν του ανόητου Ολλανδού, ο οποίος απείλησε σκόπιμα την πατρίδα μας με την «τύχη» της Κύπρου, προκαλώντας τις τραπεζικές επιθέσεις.

Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανέφερε πως η χρηματοδότηση της Ελλάδας είναι πλέον προβληματική – με τις αγορές να συμπεραίνουν εύλογα πως η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία είναι πλέον «προ των πυλών», όπως φαίνεται από την ξέφρενη ανοδική πορεία των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS, γράφημα), τα οποία προβλέπουν την πτώχευση με πιθανότητες 60%.

Παραδόξως όμως, παρά την απίστευτη ανοησία του Ολλανδού με το πτυχίο στην αγροτική οικονομία, ο οποίος οφείλει τη θέση του στη Γερμανία, έχοντας αποδεχθεί το ρόλο του πιονιού της, δεν ακολούθησαν οι γνωστές ουρές στα ΑΤΜ των τραπεζών – όπου, εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν συνώνυμο με το κλείσιμο της αυλαίας, στη σκηνή του θεάτρου του παραλόγου που βιώνουμε σήμερα.

Φυσικά δεν μπορεί κανένας να αποκλείσει πως δεν θα συμβεί αύριο ή κάποια άλλη ημέρα – καθιστώντας ακατανόητη τη συμπεριφορά της κυβέρνησης η οποία, ενώ θα μπορούσε να προστατεύσει τη χώρα από ένα τέτοιο θανατηφόρο «ατύχημα», δεν το επιδιώκει φοβούμενη τους ψηφοφόρους της.

Ευχόμαστε και ελπίζουμε βέβαια να γνωρίζει τι κάνει, να πρόκειται δηλαδή για κάτι που διευκολύνει τα σχέδια της για την Ελλάδα – τα οποία ασφαλώς δεν γνωρίζουν οι Έλληνες, οι οποίοι θεωρούμε πως δεν της έχουν δώσει καμία εντολή εξόδου από την Ευρωζώνη, με την σκόπιμη πρόκληση ενός τραπεζικού δυστυχήματος.

Οι μεγάλες παγίδες

Την ίδια στιγμή η ΕΚΤ διαρρέει, σκόπιμα προφανώς ότι, ερευνάει τις συνέπειες τυχόν εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, καταρτίζοντας εναλλακτικά σχέδια για την αντιμετώπιση της – ενώ τοποθετεί την απώλεια της αξίας των ελληνικών ομολόγων ακόμη και στο 95%, τροφοδοτώντας την παγκόσμια κερδοσκοπία, για μία ακόμη φορά.

Φυσικά συμμετέχει στο «μεγάλο κόλπο» και ο γερμανός υπουργός οικονομικών, ο οποίος θέλει να αποφύγει τυχόν κατάθεση αγωγών εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, για το κατοχικό δάνειο και τις επανορθώσεις – σε ένα πολυεθνικό αμερικανικό δικηγορικό γραφείο, όπως ακούγεται, το οποίο θα μπορούσε ασφαλώς να υποχρεώσει τη Γερμανία να πληρώσει, αφού ακόμη και οι δικοί της οικονομολόγοι παραδέχονται την οφειλή της χώρας τους .

Εμείς έχουμε βέβαια την άποψη πως θα μπορούσε να κατατεθεί μία ακόμη αγωγή εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, εναντίον της Τρόικας – η οποία θα έπρεπε να αποζημιώσει την Ελλάδα για την πρωτοφανή καταστροφή που της προκάλεσε, έχοντας η ίδια αποδεχθεί πως έκανε πολύ σοβαρά, κρίσιμα και θανατηφόρα λάθη. Κατά την άποψη πολλών δε, η Ελλάδα ζημιώθηκε με 1 τρις € περίπου, ενώ θα μπορούσε να απαιτήσει έως και 100 δις € – αν και κατά τη γνώμη μας οι ζημίες στον ανθρώπινο πληθυσμό της χώρας είναι ανυπολόγιστες.

Περαιτέρω, ακόμη και αν υποθέσουμε πως η Ελλάδα δεν θα εκτροχιασθεί το μήνα που διανύουμε, εάν δεν συμβιβαστεί η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ξεπερασθούν τα μεγάλα εμπόδια του Ιουλίου, καθώς επίσης του Αυγούστου – τα οποία είναι δυστυχώς πολύ μεγάλα, όπως φαίνονται από το γράφημα που ακολουθεί, στη δεξιά του πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, εάν η κυβέρνηση συμβιβασθεί υπογράφοντας ένα νέο μνημόνιο ως συνέχεια των παλαιοτέρων, πόσο μάλλον με ένα επί πλέον πακέτο χρηματοδότησης των 30-40 δις €, ενδεχομένως εκ μέρους του ευρωπαϊκού ΔΝΤ (ESM), τότε το μεγάλο παιχνίδι θα έχει πλέον ολοκληρωθεί εις βάρος της Ελλάδας.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να σημειώσουμε πως η δήλωση του ανόητου Ολλανδού, ίσως έχει μία άλλη «πτυχή» – αφού υποθέτουμε πως αποκάλυψε τις κρυφές προθέσεις της Γερμανίας, σύμφωνα με τις οποίες θέλει να συνδυάσει ένα νέο μνημόνιο προς την Ελλάδα, με άλλου είδους απαιτήσεις εκ μέρους της.

Ειδικότερα, φαίνεται πως η Γερμανία θα απαιτήσει τη συμμετοχή των Ελλήνων καταθετών στη διάσωση της χώρας, όπως έχει θεσμοθετηθεί πανευρωπαϊκά για τυχόν διάσωση των τραπεζών (Bail in) – ενώ δεν αποκλείεται να έχει ήδη προετοιμάσει ένα πλαίσιο χρεοκοπίας κρατών, το οποίο έχει ήδη προαναγγείλει το 2012 .

Ένα τέτοιο σχέδιο θα συμπεριλαμβάνει προφανώς και τη διαδικασία του συνδίκου πτώχευσης, ο οποίος θα μπορεί να πουλάει τη δημόσια περιουσία, χωρίς να δίνει ουσιαστικά λογαριασμό σε κανέναν – όπως συμβαίνει με τις επιχειρήσεις που χρεοκοπούν και δεν εξυγιαίνονται.

Άλλωστε αυτό που ενδιαφέρει την υστερική εταίρο μας, είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς επίσης το ελληνικό έδαφος – όπου υπενθυμίζουμε τον τρόπο που λεηλατήθηκε η Ουρουγουάη από το ΔΝΤ , καθώς επίσης η Ανατολική Γερμανία από την τότε Δυτική.

Όσον αφορά τώρα τον ανόητο Ολλανδό, καλά θα έκανε να κοιτάζει τα χάλια της χώρας του , καθώς επίσης τη σκανδαλώδη φοροδιαφυγή που εκτρέφει  – για χάρη της οποίας πιθανότατα υποκλίνεται, με την απίστευτη δουλοπρέπεια του, στην καγκελάριο.

Η αντίφαση

Συνεχίζοντας, με κριτήριο όλα τα παραπάνω, με δεδομένη τη μη δημοκρατική δομή της γερμανικής πλέον Ευρώπης, με την εγκατάσταση της δικτατορίας των αγορών μέσω των κεντρικών τραπεζών στη Δύση, του παγκόσμιου οικονομικού καθεστώτος καλύτερα που προωθείται , εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί επιμένουμε στην παραμονή μας στο ευρώ – επιλέγοντας τη χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης, πριν ακόμη καταδικαστεί σε θάνατο η Ελλάδα.

Στο σημείο αυτό θα ήταν ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε ότι, εάν κανείς ρωτούσε οποιαδήποτε χώρα μέλος της Ευρωζώνης, εκτός της Γερμανίας, σχετικά με το εάν προτιμούσε να μην είχε ποτέ υιοθετήσει το ευρώ, είμαστε σχεδόν βέβαιοι πως όλες θα απαντούσαν θετικά. Καμία όμως δεν τολμάει να αποχωρήσει, ακόμη και αν επιτρεπόταν, επειδή γνωρίζει τις τεράστιες δυσκολίες, καθώς επίσης τους τρομακτικούς κινδύνους ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Εάν βέβαια το αποφάσιζαν όλες μαζί, επιστρέφοντας από κοινού στην αφετηρία , στα δικά τους νομίσματα και στα δικά τους εθνικά κράτη, τότε δεν θα υπήρχαν προβλήματα – προφανώς με την παραμονή τους στην ΕΕ, με πιο ελαστικούς κανόνες βέβαια. Άλλωστε οι περισσότερες χώρες «ζηλεύουν» τη Δανία ή όλες τις άλλες που δεν είναι μέλη της Ευρωζώνης – πόσο μάλλον τη Νορβηγία η οποία, ανήκοντας στην ΕΕΑ, μπορεί να έχει τη δική της αγροτική πολιτική, καθώς επίσης μία σειρά άλλων πλεονεκτημάτων.

Εκτός αυτού καμία χώρα δεν θέλει να επεμβαίνει ο κ. Σόιμπλε στα εσωτερικά της, επιβάλλοντας τα συμπλέγματα του – όπως πρόσφατα στην Ελλάδα, όπου φαίνεται πως έχει στο στόχαστρο του τους Έλληνες εφοπλιστές. Γνωρίζει φυσικά πως η χώρα του δεν έχει την ικανότητα να τους ανταγωνιστεί – ενώ δεν υπάρχει πιο σύντομο ανέκδοτο, από αυτό του γερμανού καπετάνιου.

Επιστρέφοντας στην «αντίφαση» μας, στην παραμονή μας δηλαδή εντός της Ευρωζώνης, παρά τα δεινά που μας προκαλεί, είναι κατανοητό πως οφείλεται στην αδυναμία μας να εξέλθουμε – στο ότι δηλαδή αφενός είμαστε εγκλωβισμένοι, όπως πολλές άλλες χώρες, αφετέρου ο παραγωγικός μας ιστός έχει καταστραφεί, με αποτέλεσμα να εξαρτόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές.

Εκτός αυτού, ακόμη και αν διαγραφόταν ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους μας, το οποίο δεν μπορεί να μετατραπεί σε δραχμές μετά το PSI, ενδεχομένως ως «αντίτιμο» της εξόδου μας, θα παρέμενε το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος μας – με τις τράπεζες σχεδόν χρεοκοπημένες, με τα νοικοκυριά εξαθλιωμένα κοκ.

Τέλος, είμαστε σίγουροι πως δεν διαθέτουμε εκείνο το πολιτικό προσωπικό που θα είχε την ικανότητα να διαχειρισθεί σωστά ένα τέτοιο εγχείρημα – ούτε τους Θεσμούς, όπως την Τράπεζα της Ελλάδας, που θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν.

Άλλωστε το πρόβλημα της ανεπαρκούς και γραφειοκρατικής δημόσιας διοίκησης της χώρας μας, η οποία εμποδίζει την επιχειρηματικότητα, συνεχίζει να υπάρχει – όπως επίσης η αδιαφανής και δυσλειτουργική φορολογική νομοθεσία, η οποία αποθαρρύνει τόσο τους εγχώριους, όσο και τους ξένους επενδυτές.

Όλα αυτά λοιπόν, καθώς επίσης πολλά άλλα, θα καθιστούσαν απόλυτα καταστροφική τυχόν επιστροφή μας στο εθνικό νόμισμα – γεγονός που δυστυχώς γνωρίζει η Γερμανία, χρησιμοποιώντας το ως βασικό «μοχλό εκβιασμού» της ελληνικής κυβέρνησης.

Επομένως, δεν είναι τόσο αντιφατικές όσο φαίνονται οι απόψεις μας – αν και η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως επίσης για τις άλλες δυνατότητες που μας προσφέρονται, στην περίπτωση της επιλογής της χρεοκοπίας εντός της Ευρωζώνης .

Επίλογος

Έχουμε την άποψη πως η κυβέρνηση μάταια αναζητάει τη λύση των προβλημάτων της χώρας μας στο εξωτερικό – ενώ είναι χαμένος χρόνος τα συνεχή ταξίδια του πρωθυπουργού, καθώς επίσης των υπουργών του, ειδικά σε μία εποχή που δεν έχουμε καθόλου την πολυτέλεια αυτού του είδους (χρόνο).

Επειδή τώρα προφανώς στηρίζουμε την κυβέρνηση, αφού αυτή ηγείται σήμερα της Ελλάδας, θεωρούμε πως πρέπει να επικεντρωθεί στο εσωτερικό της χώρας – προσπαθώντας με γρήγορο ρυθμό να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας μας. Έχουμε δε την πεποίθηση πως μπορούμε όχι μόνο να φτάσουμε, αλλά και να ξεπεράσουμε τη Νορβηγία  – διαθέτοντας έναν πολύ μεγαλύτερο πλούτο, σε όλους τους τομείς.

Ειδικά επειδή εμείς οι Έλληνες έχουμε πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες, τις οποίες οφείλουμε σήμερα να χρησιμοποιήσουμε σωστά, πριν είναι ακόμη πολύ αργά – καταπολεμώντας την έμφυτη μισαλλοδοξία της φυλής μας, καθώς επίσης «επιδεικνύοντας» την απαραίτητη ομοψυχία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, χωρίς την οποία δεν θα υπάρξει μέλλον.

Πηγή : analyst.gr