Το Φθινόπωρο του 2004 στη μικρή πόλη Μπεσλάν της Β. Οσετίας μια ομάδα τρομοκρατών εισέβαλε σε σχολείο και για 3 μέρες κράτησε ομήρους πάνω από 1000 ανθρώπους, χωρίς νερό και τροφή, παγιδευμένους με εκρηκτικά. Σε έφοδο των ειδικών δυνάμεων για τον τερματισμό της ομηρίας τους 396 άνθρωποι, ανάμεσά τους παιδιά και εκπαιδευτικοί, έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους και ολόκληρη η ανθρωπότητα πάγωσε. Δέκα χρόνια μετά, στη χώρα γίνονται εκδηλώσεις στη μνήμη τους, ενώ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εξετάζεται η ευθύνη των αρχών για το αιματηρό τέλος της ομηρίας. Το ποίημα με τίτλο «φθινόπωρο» γράφτηκε τότε (2004) και ανήκει στο βιβλίο μου «Λυκαυγές», ενώ το «περιμένοντας δικαίωση» λίγες μέρες πριν, εν αναμονή του αποτελέσματος της δίκης στο Δ.Δ. της Χάγης.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ- ΝΤΑΝΟΥ
φιλόλογος
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Φθινοπώριασε.
Σφίξε μου το χέρι
να κάνουμε έναν ακόμα δρόμο
περπατώντας στ’ ακροδάχτυλα,
ώσπου να ‘ρθει ο χειμώνας.
Το σκολειό στο Μπεσλάν της Ρωσίας
χάθηκε, ο Έλληνας δάσκαλος πάει
και μαζί του… αθώοι, αριθμός άγνωστος.
……………………..
Τ’ αεροδρόμιο στο Λος Άντζελες έκλεισε
μια κι οι τρομοκράτες πήγαν κι εκεί.
Μια ακόμα «μαύρη χήρα»
ανατινάχτηκε,
παίρνοντας μαζί της άλλους δύστυχους.
……………………………
Πρέπει λοιπόν να μου σφίξεις το χέρι,
να περάσει κι αυτό το Φθινόπωρο.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Δέκα χρόνια μετά την τραγωδία
να τες πάλι οι μανάδες των θυμάτων
κι οι αδερφές κι οι φιλενάδες
μαυροφορεμένες, με δακρυσμένα μάτια
με τις φωτογραφίες και κόκκινα
γαρύφαλλα στα δυο τους χέρια∙
σα να μην πέρασε μια μέρα…
Κι άλλοι πολλοί κι αυτοί δικοί τους
που ταξιδέψαν μακριά, στη Χάγη,
περιμένοντας δικαίωση
και μην μπορώντας τον πόνο
ν’ αποχωριστούν, που χρόνια τώρα
τα σωθικά τους καίει
και δεν αφήνει να ξεχάσουν.
Οι αντοχές τους ανεξάντλητες,
εν αναμονή του αποτελέσματος
της δίκης, για το κυνικό
και το απάνθρωπο έγκλημα
που τους διέλυσε, μα οι δικαστές
ανακοινώσαν «καθυστέρηση
λόγω μεγάλης βαρύτητας».
0 σχολια