ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΜΕΪΝΤΑΝΗ (Προπονητής Απόλλων Νότιας Λευκάδας)

Η προσπάθεια ενός ποδοσφαιριστή για διάκριση δεν ξεκινάει την ημέρα του αγώνα. Τότε ολοκληρώνεται. Έχει προηγηθεί μια πορεία ημερών, εβδομάδων, μηνών, στην ουσία ετών, όπου ο ποδοσφαιριστής προετοιμάζεται για να φτάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιτυχία και αν όλα πάνε καλά, να τη ζήσει. Στην πορεία αυτή είναι στην πραγματικότητα μόνος του. Οι διοικήσεις, οι προπονητές και οι συναθλητές που βρίσκονται βέβαια κοντά του, παρακολουθούν, κατευθύνουν, συμβάλλουν στην προσπάθειά του, τον ενθαρρύνουν και του συμπαραστέκονται για τον κοινό σκοπό, την επιτυχία του ποδοσφαιριστή και ταυτόχρονα της ομάδας. Κι αυτό γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας στερείται σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους που θέλει περισσότερο από κάθε άλλον, αλλά δεν μπορεί να τους έχει κοντά του: την οικογένειά του, τους ανθρώπους που τα συναισθήματά τους για τον ίδιο δεν εξαρτώνται από το αποτέλεσμα.
Ο θρίαμβος από την απογοήτευση, η νίκη από την ήττα, δεν απέχουν και πολύ και όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό το γνωρίζουμε, το έχουμε νιώσει.
Τι είναι αυτό που αξίζει τελικά σε κάθε περίπτωση. Το χειροκρότημα, η αναγνώριση από τον φίλαθλο, η προσπάθεια που τον επιβραβεύει όχι μόνο ότι τη συγκεκριμένη ημέρα έχει ή δεν έχει επιτύχει, αλλά με τη συνολική πορεία: αυτή που άρχισε με την πρώτη προπόνηση και δεν τελειώνει ποτέ, τουλάχιστον όσο ακόμη κλοτσάνε μια μπάλα.
Το χειροκρότημα του αγνού φιλάθλου για τους ποδοσφαιριστές είναι το “ψωμί”. Αυτό περισσότερο από κάθε τι άλλο του δίνει δύναμη να σταθεί πάλι στα πόδια του από μια αποτυχία, αυτό τον κάνει να θέλει να συνεχίσει. Σημαντικό για τον ποδοσφαιριστή είναι να θέλει να συνεχίσει. Σημαντικό για τον ποδοσφαιριστή είναι να γνωρίζει ότι η αποδοχή, η αναγνώριση, έρχεται από ένα φίλαθλο κοινό που “ξέρει”, που έχει γνώση για το άθλημα, που μπορεί να διακρίνει, να συγκρίνει, να καταλάβει, ακόμη και αν το αποτέλεσμα δεν είναι το καλύτερο. Λένε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας.
Ο ποδοσφαιριστής βιώνει συχνά την επαλήθευση αυτής της ρήσης και “πιστέψτε με” δεν του αρέσει καθόλου.
Τα παραπάνω αποτελούν έναν καταπληκτικό οδηγό για κάθε πραγματικό φίλαθλο, αυτόν που θέλει πραγματικά να γνωρίζει, τι βλέπει, τι χειροκροτεί, τι ενδεχομένως αποδοκιμάζει. Σκοπός λοιπόν σε κάθε σωματείο θα πρέπει να είναι η εκμάθηση βασικών τεχνικών του αθλήματος, η καλλιέργεια του ομαδικού πνεύματος και η κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που γυμνάζει όλο το σώμα αρμονικά, αφού όπως επιστημονικά τεκμηριώνεται, ένας παίκτης του ποδοσφαίρου πρέπει να διακρίνεται σε όλες τις κινητικές και πνευματικές δραστηριότητες.
Τελειώνοντας, να σημειώσω ότι η άθληση είναι επένδυση, διότι βελτιώνει την ποιότητα ζωής και καλλιεργεί τις ανθρώπινες σχέσεις.