Φίλε μου Αγαθοκλή.

Σμπάθαμε που παίρνω το θάρρος να σ’ γράψω δυο κβέντες κι εγώ. Δε με λες και γραμματιζούμενο όμως μ’ αρέσει να κοιτάω αυτά που γίνονται γύρω μας.

Σε διαβάζω τακτικά. Για να λέω όλη την αλήθεια, όλους τσ διαβάζω.

Σε σένα Αγαθοκλή μ μ’ αρέσει ο τσαμουκάς που γράφεις. Δε χαμπαριάζεις από εξουσίες και μ’ αρέσεις.

Οξόν από σένα και τον καπετάνιο δεν βλέπω και τίποτ’ άλλο τσ προκοπής στα ιντερνέτια κι ας με σμπαθήσνε οι άλλοι. Αμα πγαίνεις αντάμα με την εξουσία πως θα τους πεις μετά πως “εκείνο δε τόκανες καλά” κ.ά.; E;

Γι αυτό σ’ λέω Αγαθοκλή μ. Ή θα είσαι αγκαζέ με αυτούς που “ελένχεις” ή θα είσαι απ την απόξου πάντα.

Για να είσαι απ την απόξου πάντα αυτές τσ εποχές πρέπει να φοράς παντελόνια Αγαθοκλή μ και μπράβο σ.

Εμείς, ο λαουτζίκος είμαστε με τη δκιά σ πάντα. Μπορεί να μην κρένμε στα μκρόφωνα αλλά νογάμε κι ας μη ξερμε πολά γράματα. Ξέρουμε τι γένετε. Γι αυτό και σ γράφω αυτό το γράμμα. Να ξέρς πως δεν είσαι μοναχό σ.

Να σαι καλά και νάχεις δύναμ για τ συνέχεια.

Δε στο γράφω τ ονομά μ γιατί θα με σταμπάρ η εξουσία. Κι έχει δύναμ μεγάλη αυτήνη. Να με σμπαθάς.

Αγαθοκλής εσύ, Σοφοκλής εγώ.

Σοφοκλής