Γράφει η Mar Sclair

Σε εμάς στους ελεύθερους επαγγελματίες που βιοποριζόμαστε σε αυτό το μικρό νησί που λέγεται Λευκάδα  η φύση μας έκανε ένα μεγάλο δώρο. Από τη δεκαετία του 80 και μετά που αναπτύχθηκε ο τουρισμός στη Μεσόγειο είδαμε οι περισσότεροι από μας την ιδιοκτησία μας να γίνεται χρυσοφόρα.

Ένα περιουσιακό στοιχείο ήταν αρκετό να μας δώσει ψωμί χωρίς μεγάλες επενδύσεις, χωρίς βοήθεια από την κεντρική διοίκηση.

Δωμάτια, μικρά ξενοδοχεία, ταβερνάκια, μπαράκια, καΐκια, πρακτορεία ταξιδιών ξεπετάχτηκαν παντού. Χωρίς σπουδές, χωρίς να ανήκεις σε καμία ελίτ, χωρίς ρουσφέτι ´αλλά μόνο με σκληρή προσωπική εργασία εξασφαλίζεσαι!

Ο τουρισμός είναι βασικός πυλώνας της οικογενειακής επιχειρηματικότητας τόσο στο νησί μας όσο και σε ολόκληρη την επικράτεια. Έχοντας ένα ακίνητο στην κατάλληλη τοποθεσία κερδίζεις από αυτό ενώ παράλληλα μπορείς να έχεις και άλλη παράλληλη απασχόληση. Μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες δεν υπάρχουν στο νησί ´αλλά φαίνεται και απίθανο να προσελκυθούν στο μέλλον. Το μοντέλο της οικογενειακής μικροεπιχείρησης φαίνεται ότι έχει ακόμη μέλλον. O ΕΝΦΙΑ βέβαια μπορεί να είναι ένα πλήγμα στην βιωσιμότητα των μικρών επιχειρήσεων, επειδή ο φόρος αυτός λειτουργεί εις βάρος της συντήρησης των ακινήτων, αλλά οι επιπτώσεις θα είναι μακροπρόθεσμες.

Ενώ όμως οι περισσότεροι κάτοικοι αυτού του όμορφου νησιού ζούμε εξαιτίας της φυσικής του ομορφιάς ή της ομορφιάς που μας εξασφάλισαν προηγούμενες γενιές ( βλέπε τοπική αρχιτεκτονική), εμείς από την άλλη μεριά λίγο η πολύ παραμένουμε απαθείς σε θέματα που αφορούν τους θεσμούς και τη λειτουργία τους. Δεν απαιτούμε τίποτα, δε διεκδικούμε τίποτα πέρα από την ησυχία μας. Αυτός όμως ο ατομισμός μας είναι και η βασικότερη αιτία της κοινωνικοπολιτικής μας κατάστασης.

Η ουσία δηλαδή είναι να βολευτούμε και να αφήσουμε τα πάντα στην τύχη τους.

Θα έλεγα μάλιστα ότι είμαστε ακόμη τυχεροί. Καθώς παρόλη την αδιαφορία μας το νησί γεμίζει κάθε καλοκαίρι. Με καθαρές η βρώμικες πόλεις, με καθαρές η βρώμικες παραλίες τα μαγαζιά μας είναι πάντα γεμάτα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Ακόμα και οι σεισμοί μας σκέφτονται.

Σεισμός χωρίς θύματα το 2003, ενώ ο πρόσφατος σεισμός που θα μπορούσε να αποβεί ένας από τους φονικότερους αν λάμβανε χώρα μέσα στην καλοκαιρινή σαιζόν προτίμησε την ερημιά του χειμώνα.  Ο καλός μας ο θεός ή αν θέλετε η καλή μας τύχη φροντίζει για εμάς. Οι τρικυμίες του χειμώνα θα καθαρίσουν τις ακτές από τις κατολισθήσεις, οι καλοί μας οι τουρίστες θα τις γεμίσουν ξανά.

Έχουμε όμως αναρωτηθεί ποτέ για ποσό ακόμη θα είμαστε τυχεροί; Για ποσό ακόμη η αδιαφορία μας θα ανταμείβεται χωρίς τίμημα!

Διαβάζω ότι το κράτος σκοπεύει να διαθέσει κάποια εκατομμύρια για αποκατάσταση των ζημιών στη σεισμόπληκτη Λευκάδα. Μήπως ήρθε η στιγμή να ξυπνήσουμε από τον ύπνο μας και να διεκδικήσουμε καλύτερο και ασφαλέστερο κοινόχρηστο χώρο;  Καθαρές και ασφαλείς ακτές από τους σεισμούς με κοινόχρηστες τουαλέτες και οργανωμένους χώρους παρκαρίσματος. Δρόμους  ασφαλείς που να μην μπλοκάρουν σε κάθε στροφή, που να μην περνάμε με δίκη μας ευθύνη  ´αλλά η πρόσβαση μας από αυτούς να είναι εγγυημένη από το κράτος. Πότε θα καταλάβουμε ότι η διακυβέρνηση των κοινών αγαθών (governance of the commons) έχει άμεση σχέση με την προσωπική μας ευημερία.

Η χρηματική βοήθεια για το σεισμό ας γίνει  μια ευκαιρία για τους συλλόγους και τα σωματεία μας να δραστηριοποιηθούν και να διεκδικήσουν μια καλύτερη Λευκάδα!