Η διοίκηση του Τηλυκράτη μπήκε στο μεταγραφικό παζάρι έχοντας στο μυαλό της τον εξής κανόνα: Δημιουργία ρόστερ με υλικό από την Λευκάδα. Ξεκίνησε λοιπόν, πράττοντας τα αυτονόητα, ανανεώνοντας δηλαδή μία προς μία τις συμφωνίες με τους ντόπιους παίκτες που συνέβαλαν τα μέγιστα στην περυσινή πορεία. Επόμενο βήμα είναι η απόκτηση ποδοσφαριστών που θα πλαισιώσουν το υπάρχον ρόστερ. Η λογική λέει ότι με βάση τον κανόνα που έχεις σχηματίσει, η πρώτη ομάδα που θα κοιτάξεις να αντλήσεις υλικό είναι αυτή που βρίσκεται πιο κοντά στο δικό σου επίπεδο. Και ποια είναι η ομάδα εκείνη που είναι πιο κοντά στον Τηλυκράτη; Ο Παλλευκάδιος. Άρα ξεκινάς προσπάθεια απόσπασης του “ναι” των παικτών του που σε ενδιαφέρουν. Των παικτών εκείνων που κρίνεις ότι μπορούν να ταιριάξουν με το δικό σου υλικό και κυρίως των παικτών εκείνων που έχουν τις δυνατότητες να κάνουν την διαφορά. Ισχύει αυτό στις περιπτώσεις των ονομάτων που διαρρέει η διοίκηση του Τηλυκράτη ότι είναι μια “ανάσα” από την απόκτησή τους; Θεωρητικά μπορεί να ισχύει, αγωνιστικά, όμως, δεν νομίζουμε ότι επιβεβαιώνεται σε όλες τις περιπτώσεις.
Οι διοικούντες τον Τηλυκράτη άφησαν να διαρρεύσουν οι “εύκολες” -στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με το σκεπτικό των όσων λέει το παρασκήνιο- υποθέσεις. Ουσιαστικά, όμως, με την κίνησή τους αυτή, έπραξαν το μεγάλο λάθος. Ενεργοποίησαν την διοίκηση του Παλλευκάδιου, η οποία με αστραπιαίες ενέργειες πήρε το “ok” παικτών που θα ήταν πολύ πιο χρήσιμοι στον Τηλυκράτη, των υπολοίπων παικτών που είχε προσεγγίσει και ήθελε να κάνει δικούς του ο Τηλυκράτης, παίκτες τους οποίους χάνει τώρα εξαιτίας λάθος χειρισμών.