Όταν το περασμένο καλοκαίρι δέχτηκε κρούση για να (ξανα)φορέσει την αγαπημένη του φανέλα, αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν θα καταφέρει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του. Οι παράγοντες του Τηλυκράτη ασπάστηκαν την θέση του παίκτη, καθώς γνώριζαν ότι ήταν μια πολύ δύσκολη γι’ αυτόν απόφαση. Ο Στράτος Γαζής φρόντισε να βρεθεί εκεί όπου οι απαιτήσεις δεν ήταν ίδιες. Έβαλε τα “μπλε” του ΠΑΣ Σφακιωτών και σε 14 ματς σκόραρε οκτώ φορές.
Η σχέση του με τα δίχτυα και οι ανάγκες του Τηλυκράτη για μια ακόμα λύση στην κορυφή της επίθεσης, τον έβαλαν στις αρχές του περασμένου Γενάρη στον δρόμο της επιστροφής. Όσοι αναρωτήθηκαν για την σκοπιμότητα και χρησιμότητα της κίνησης από πλευράς Τηλυκράτη, δεν άργησαν να λάβουν την απάντησή τους. Το πρώτο του γκολ, αυτό μέσα στους Σφακιώτες, μπορεί να μην ήταν το λεγομένο “καθοριστικό”, φανέρωσε όμως την θέλησή του για προσφορά. Η απάντηση του έμπειρου γκολτζή σε εκείνους που είχαν τις αμφιβολίες τους, ήρθε την ημέρα των… ερωτευμένων. Στις 14 Φεβρουαρίου, τότε που ο Στράτος Γαζής πέτυχε το 1-0 εναντίον του Παλλευκάδιου και έγινε η “σφαίρα” που έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο προς τα κάγκελα της κερκίδας. Εκεί, δείχοντας το σήμα της ομάδας στο μέρος της καρδιάς, βροντοφώναξε την αγάπη του για τον Τηλυκράτη, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να γεμίσει επάξια τα παπούτσια του επιθετικού που όλοι γνώρισαν στην ομάδα της Δ’ Εθνικής.
Το τρίτο του γκολ, στο ματς με αντίπαλο την Καρυά, αποδείχτηκε γκολ-τρίποντο. Οι μικροτραυτισμοί που ακολούθησαν δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει την δουλειά που ξέρει να κάνει. Στο καθοριστικό ματς με τον ΠΣ Πρέβεζα, κλήθηκε να δώσει λύση. Επηρεασμένος από την γενικότερη κατάσταση, δεν πέτυχε αυτά που θα ήθελε, ενώ με την λήξη του αγώνα είπε και τα παραπάνω λόγια που έβαλαν το όνομά του για δεύτερη φορά στο φύλλο αγώνα. Τέσσερις αγωνιστικές απεφάνθη η Πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΣ, κλείνοντας έτσι με κάπως περίεργο τρόπο και αυτό το πέρασμά του από το Δημοτικό Στάδιο Λευκάδας. Κατά σύμπτωση, με τον ίδιο τρόπο είχε ολοκληρωθεί και η προηγούμενη παρουσία του Στράτου στον Τηλυκράτη. Ήταν 13 Μαΐου του 2007 σε ματς και πάλι με τον ΠΑΣ Πρέβεζα, όπου η κόκκινη του Γιαννιώτη διαιτητή Χαρίση δεν τον άφησε να ολοκληρώσει με τον τρόπο που αυτός ήθελε την τότε θητεία του.
Κόκκινη τότε (το 2007), κόκκινη και τώρα. Άλλωστε, ο Στράτος δεν θα μπορούσε να αποχωριστεί αλλιώς τον Τηλυκράτη. Με κάρτες (κόκκινες) το χρώμα των οποίων φανερώνει το πάθος και την ένταση με την οποία αγαπά αυτή την ομάδα.