Γράφει ο Θοδωρής Γεωργάκης

thodoris georgakisΜετείχα επί διετία στο Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου Λευκάδος. Ως εκ τούτου νομιμοποιούμαι, θαρρώ, να έχω βιωματική άποψη για τα τεκταινόμενα στο νοσοκομείο, το οποίο, δυστυχώς, και σύμφωνα με την πρόσφατη ανακοίνωση του προσωπικού, οδεύει τάχιστα στην συρρίκνωσή του και σε μετασχηματισμό του σε κέντρο αστικού τύπου. Αυτή η εμπεριστατωμένη ανακοίνωση του προσωπικού απεικονίζει ανάγλυφα την τραγική κατάσταση που υπάρχει στο νοσοκομείο, την στιγμή, μάλιστα που τόσο πομπωδώς ανακοινώθηκε και προχωρά η ανέγερση του νέου νοσοκομείου, το οποίο, σε τελική ανάλυση θα στεγάσει τί, αν δεν ανακοπεί αυτή η φθίνουσα πορεία του σημερινού νοσοκομείου;
Είναι γνωστό στους πάντες πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας, έτσι όπως δομήθηκε και διέγραψε μιά τριακονταετία σχεδόν, δεν υπάρχει  και τούτο διότι πέρασε σε δεύτερη μοίρα ο αρχικός στόχος του ΕΣΥ, που ήταν η παροχή  νοσοκομειακών υπηρεσιών στον έληνικό λαό και  το ζητούμενο, πλέον, κάτω απ’την στυγνή παρακολούθηση των δανειστών, είναι η λογιστική τακτοποίηση του συστήματος, χωρίς να τους ενδιαφέρει η ποιότητα και η ποσότητα των παρεχομένων νοσοκομειακών υπηρεσιών. Και αυτό το modus vivendi στον χώρο της υγείας και θα το ζήσουμε πολλά χρόνια μπροστά μας, ολοένα και θα εξαχριώνει περισσότερο τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Είναι αλήθεια πως στον χώρο της υγείας συνέβαιναν τέρατα και σημεία με το κόστος συνολοκά της υγείας να ανέρχεται στα εννέα δισεκατομμύρια ετησίως, πρό κρίσης. Τεράστιο και γιγαντιαίο νούμερο, αν π.χ το συγκρίνουμε με το ΕΣΥ του Βελγίου, ένα κράτος με τον ίδιο πληθυσμό και με σαφώς καλύτερο ΕΣΥ το οποίο δαπανά, μαζί και με την έρευνα, παρακαλώ, περίπου δύο δίς τον χρόνο για την υγεία του βέλγικου λαού. Η σύγκριση δείχνει  το μέγεθος της ρεμούλας, που συνέβαινε στόν χώρο της υγείας, μετα γνωστά…πιράνχας, για τα οποία όλοι μιλούν και γνωρίζουν.

quotes
Δεν αρκούν τα <<πιστοποιητικά>> και οι έπαινοι των αλλοδαπών για το αυτονόητο. Τι έχει απογίνει το πλάνο για την αξιοποίηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας του νοσοκομείου;

Σαφώς και έπρεπε να υπάρξει  αλλάγή πορείας σ΄αυτή την αλόγιστη σπατάλη και το αλόγιστο πάρτι των πιράνχας.  Όμως επχειρήθηκε τέτοια και τόση βίαιη ανατροπή στα οικονομικά δεδομένα της υγείας, που ναί μεν έρριξε την συνολική δαπάνη υγείας και φαρμάκου μαζί, περίπου στα διόμισυ δίς, όμως τραυμάτισε φοβερά το όλον σύστημα υγείας και τα αποτελέσματα τα βιώνουμε τώρα και εμείς οι Λευκαδίτες, που βλέπουμε καθημερινά το νοσοκομείο να αδειάζει απο επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό, την στιγμή, μάλιστα που η Λευκάδα συγκαταλέγεται στους πρώτους τουριστικούς προορισμούς της χώρας και απλά θεώμεθα τα γεγονότα. Και εδώ ξεκάθαρα μπαίνει ο ρόλος της πολιτικής νομενκλατούρας του νησιού,

σε όποιο επίπεδο και σε όποια παράταξη και αν ανήκει. Η πρόσφατη φωνή-αγωνία του προσωπικού πρέπει να ακουσθεί μέχρι τα κέντρα αποφάσεων, να υπάρξει γενική συστράτευση όλων προκειμένου να μην χαθεί το νοσοκομείο της Λευκάδος. Διότι, κύριοι, θα χαθεί έτσι όπως πάμε. Και θα χαθεί γιατί η προϊούσα απαξίωση θα φέρει τρομακτική μείωση στα νοσοκομειακά στατιστικά και στον συντελεστή πληρότητας, που δικαιολογημένα αυτοί που κρίνουν και αποφασίζουν πάντα με βάση τις στατιστικές επιδόσεις του κάθε νοσοκομείου θα μας πούν: <<Kύριοι, αυτά είναι τα στατιστικά του νοσοκομείου σας, αυτό τον ελάχιστο αριθμό ασθενών εξυπηρετείτε, τι το θέλετε το νοσοκομείο; Πηγαίνετε στην Πρέβεζα, ή στα Γιάννενα!>>. Προσέξτε αυτή την επισήμανση. Εδώ, στα στατιστικά, θα παιχθεί  το μέλλον του νοσοκομείου Λευκάδος και αυτό το γνωρίζει άριστα το προσωπικό, γι’ αυτό και το ζώνουν μαύρα φίδια! Ως εκ τούτου, πού ορθά έπραξε το προσωπικό και βγήκε με αυτή την ανακοίνωση που είναι και φωνή αγωνίας, αλλά και βόμβα μαζί στα αυτιά των πολιτικών ταγών του νησιού μας. Διότι δεν αρκεί ο κάθε διοικητής του νοσοκομείου, όσο καλός και αν είναι, για να επιλυθούν τα προβλήματα βιωσιμότητας, αν και ο ίδιος, πιστεύουμε πως πρέπει να μπεί μπροστάρης σε μιά Πανλευκαδίτικη κινητοποίηση, που θα αφυπνίσει τον κόσμο, που θα κινητοποιήσει τον κόσμο, θα κάνει γνωστό και στο τελευταίο χωριό του νησιού, πως απαξιώνουν το νοσοκομείο σταθερά, με τις τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με τελικό στόχο τον μετασχηματισμό του σε κέντρο αστικού τύπου. Δεν αρκούν τα <<πιστοποιητικά>> και οι έπαινοι των αλλοδαπών για το αυτονόητο. Οι καιροί ού μενετοί, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας.
Ευκαιρίας δοθείσης, μιά και ασχολούμαστε με τα φλέγοντα ζητήματα του νοσοκομείου, τι έχει απογίνει το πλάνο για την αξιοποίηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας του νοσοκομείου, μιά αξιοποίηση που θα φέρει πρόσθετα έσοδα; Σάν μέλος του ΔΣ είχα επωμισθεί και προχώρησα σε κάποιο αρχικό στάδιο το ξεκαθάρισμα και τον εντοπισμό κάποιων ακινήτων, προϊόντων δωρεών πρός το νοσοκομείο, όπως π.χ τα είκοσι στρέμμτα στο Καλλιγόνι,  τα οικόπεδα στην Γύρα,  την αξιιοποίηση του παλιού ξενοδοχείου ΑΒΕΡΩΦ, στο κέντρο της πόλης,  την αξιοποίηση ενός πολύ καλού οικοπέδου στο κέντρο του Αμαρουσίου. Σε ποιό στάδιο βρίσκεται αυτή η διαχείρηση των ακινήτων;  Είναι σημαντικό, πιστεύω, να ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα της ακίνητης περιουσίας του νοσοκομείου, αλλά κα να πληροφορηθεί ό λαός του νησιού σε ποιό στάδιο βρίσκεται.