Το ζήσαμε κι αυτό. Οπαδοί της Δόξας να ενισχύουν την ομάδα τους και κάποιοι -ευτυχώς μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού- να τους χλευάζουν. Εκείνοι που είχαν να περάσουν μπροστά από το Κλειστό Γυμναστήριο από τα τέλη Αυγούστου, όταν πήγαν για το τελευταίο καλοκαιρινό τους μπάνιο στον Άη Γιάννη, εκείνοι που είδαν πολυκοσμία και μπήκαν, εκείνοι που βρέθηκαν στην κερκίδα απλώς και μόνο για την λεζάντα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ορισμένοι πονάνε πολύ για την ομάδα τους. Πονάνε όταν την βλέπουν να αδικείται, πονάνε όταν την βλέπουν να χάνει. Όποιος θέλει την ησυχία του, μπορεί να την βρει σε κερκίδες θεάτρων και κινηματογράφων. Η κερκίδα του
Κλειστού δεν προσφέρεται για… ύπνο.