Η εβδομάδα που προηγήθηκε του ντέρμπι ήταν “ντυμένη” σε γκρίζα χρώματα. Μεγάλη συζήτηση για τα εξωαγωνιστικά θέματα και λίγη κουβέντα για το παιχνίδι εντός των τεσσάρων γραμμών. Ας όψεται ο τελικός Κυπέλλου και οι ανακοινώσεις που ακολούθησαν.
Μεσημέρι Σαββάτου. Το Δημοτικό Στάδιο “φόρεσε” τα γιορτινά του. “Κυανέρυθρο”, το χρώμα της στολής του Τηλυκράτη από την μία πλευρά, “μαυρορόζ”, το χρώμα της στολής του Παλλευκάδιου από την άλλη.
Μοναδική… παραφωνία στην γιορτή, το άσπρο-μπλε. Το χρώμα των περιπολικών της αστυνομίας. Θετικό φυσικά ότι ο φόβος για πρόκληση επεισοδίων δεν επιβεβαιώθηκε.
Εκεί και το γαλάζιο. Το χρώμα της διαιτητικής φανέλας. Το χρώμα που ενίοτε “ηλεκτρίζει”, αυτή την φορά άφησε τα άλλα χρώματα να κάνουν… παιχνίδι.
Πορτοκαλί. Το χρώμα του παπουτσιού που έστειλε την μπάλα να “τινάξει” τα δίχτυα, στην μοναδική φορά που παραβιάστηκε κάποια από τις δύο εστίες. Στις λεπτομέρειες του ματς και το ότι ο παίκτης που έκανε το λάθος για να “ζωγραφίσει” ο αντίπαλός του είχε και αυτός ίδιο χρώμα παπουτσιού (πορτοκαλί).
Το γκρι επέστρεψε στο Στάδιο γύρω στο 70ό λεπτό. Το χρώμα του ουρανού στο σημείο εκείνο “φωτογράφισε” την συνέχεια. Βροχή και αέρας που δεν επέτρεψαν στους όποιους φιλάθλους παρέμειναν στις θέσεις τους να παρακολουθήσουν άλλο γκολ.
Δευτερόλεπτα πριν την λήξη, πυκνός καπνός λευκού χρώματος κάλυψε μέρος του Σταδίου. Εκείνα τα καπνογόνα που είχαν μείνει άθικτα, μόλις είχαν πάρει φωτιά. Τι ακολούθησε;
Το χρώμα του νικητή. Το “κυανέρυθρο”. Το κοκτέιλ του μπλε και του κόκκινου. Τα χρώματα εκείνα με τα οποία εξακολουθεί να είναι βαμμένη η κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της Α’ Κατηγορίας…
0 σχολια