Η παιδική ομάδα του Παλλευκάδιου κατέκτησε κατά το παρελθόν το παιδικό πρωτάθλημα, ενώ το 2013 το εφηβικό τμήμα του ίδιου σωματείου βρέθηκε πρώτο στο περιφερειακό. Φέτος ήταν η σειρά του Τηλυκράτη να φτάσει σε τίτλο με το προπαιδικό τμήμα της Ακαδημίας του. Η στιγμή, όμως, που αρκετά μέλη μιας Ακαδημίας θα στελεχώσουν την ίδια χρονική περίοδο την πρώτη ομάδα του κάθε σωματείου δείχνει να είναι μακριά. Μεμονωμένες περιπτώσεις παικτών που πήραν χρόνο συμμετοχής έχουμε δει αρκετές. Λάθη τόσο των ομάδων όσο και των ίδιων των παικτών, είναι αυτά που αποτρέπουν την ωρίμανση που θα φέρει το… ξεπέταγμα.
Όλα ξεκινούν από την έλλειψη σχεδίου. Όσο οι διοικήσεις δεν ξεκαθαρίζουν τον τελικό τους στόχο, τόσο θα χάνεται ο δρόμος προς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι εύκολο να υποστηρίζεις την λειτουργία μιας Ακαδημίας μόνο και μόνο για να λες ότι το σωματείο σου διαθέτει τμήματα υποδομών, διαφέρει ωστόσο από την περίπτωση εκείνη όπου επιδίωξη είναι η αναζήτηση και ανάδειξη νέων ταλέντων.
Ταλέντο υπάρχει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όποιος κάνει μια κουβέντα με τους προπονητές των Ακαδημιών του νησιού θα καταλάβει. Μένει να εντοπιστεί ο σωστός τρόπος διαχείρισης του νεαρού ποδοσφαιριστή. Το πρόσφατο camp του Παλλευκάδιου έδωσε μερικές κατευθύνσεις. Η παρουσία εξειδικευμένων προσώπων που αναδεικνύουν τμήματα της δουλειάς που απαιτείται να γίνει, όπως είναι φυσικό ανεβάζουν και τα ποσοστά για ένα θετικό αποτέλεσμα. Η στήριξη του νεαρού ποδοσφαιριστή στα διάφορα στάδια της ωρίμανσής του, η παρακολούθησή του καθ’ όλη την διάρκεια της παρουσίας του στην Ακαδημία, η “επέμβαση” στα αρνητικά του στοιχεία, είναι μερικά σπουδαία βήματα για την επίτευξη του στόχου. Ό,τι δεν γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση, απλά φέρνει πιο κοντά την εξαφάνιση του όποιου ταλέντου έχει δείξει ότι μπορεί να εξελιχθεί.

Πηγή: “Τα Νέα της Λευκάδας” – Γιώργος Δευτεραίος