Δεν υπάρχει περίπτωση να δεις το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής να χορεύει και να μη μαγνητιστείς από την κίνησή του. Είναι νέος, ωραίος και έξτρα ταλαντούχος. Ο λόγος για τον μοναδικό σολίστα Στέλιο Κατωπόδη -που τη σεζόν που μας πέρασε ήταν συγκλονιστικός στη σκηνή της «Προσωπογραφίας της Μητέρας μου» στον «Χορό με τη Σκιά μου» που χορογράφησε ο Κωνσταντίνος Ρήγος.

Ο κορυφαίος σολίστ της Λυρικής γεννήθηκε στη Λευκάδα και γαλουχήθηκε με τη μουσική κουλτούρα και παράδοση του νησιού. Ξεκίνησε κλασικό μπαλέτο σε ηλικία δεκαεπτά ετών με δάσκαλο τον Θωμά Γκουντή και αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με άριστα (2012). Αργότερα, έγινε μέλος του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου έχει ερμηνεύσει σολιστικούς ρόλους και έχει συνεργαστεί με χορογράφους όπως οι Βλαντίμιρ Βασίλιεφ, Ρενάτο Τζανέλλα, Παντελής Ζήκας, Ρέυ Μπάρρα, Χριστιάνα Στεφάνου, Φωκάς Ευαγγελινός, Σοφία Σπυράτου, Θωμάς Γκουντής, Αντώνης Φωνιαδάκης, Ντάγκλας Λη, Μπενζαμέν Μιλπιέ, Αλεξάντερ Έκμαν, Πόντους Λίντμπεργκ, Κωνσταντίνος Ρήγος.

Εμείς αυτές τις μέρες της καραντίνας, τον βρήκαμε στην πατρίδα του, τη Λευκάδα, και μάθαμε τι κάνει για να διατηρείται σε φόρμα…

Υπό κανονικές συνθήκες, τι θα έκανες τώρα καλλιτεχνικά;

Μόλις είχαμε ολοκληρώσει τις παραστάσεις της παραγωγής «Χορός με την σκιά μου» σε χορογραφία και σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του μπαλέτου της Λυρικής, Κωνσταντίνου Ρήγου. Είχαμε ήδη ξεκινήσει πρόβες για την επόμενη παραγωγή, τον «Δον Κιχώτη» σε επιμέλεια χορογραφίας του Thiago Bordin. Φτάσαμε στις πρώτες σκηνικές πρόβες, η πρεμιέρα ήταν κοντά, όμως σταματήσαμε λόγω του ιού και της σοβαρής κατάστασης που βιώνουμε όλοι μας σήμερα!

Πόσο σημαντική είναι η πρόβα και η εξάσκηση για έναν χορευτή, ειδικά του επιπέδου σου;

Είναι πάρα πολύ σημαντική! Αν και η καθημερινότητα είναι δύσκολη και φθείρει πολλές φορες, για εμάς είναι τρόπος ζωής… Το στούντιο, οι συνθήκες, η σκηνή, το μάθημα μπαλέτου και οι πρόβες είναι η ζωή μας! Έτσι μπορούμε να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα στα έργα, να είμαστε σε φόρμα, να γινόμαστε καλύτεροι… για την εξέλιξη!

Τώρα πού βρίσκεσαι; Πώς αναπληρώνεις τις «χαμένες προπονήσεις»;

Βρίσκομαι στην πατρίδα μου την Λευκάδα κοντά στην οικογένειά μου. Προσπαθώ κάθε μέρα να ασχολούμαι με το σώμα μου, δεν είναι εύκολο κάθε μέρα, με το να είσαι στο σπίτι άθελα σου τεμπελιάζεις (γέλια)! Κάνω ένα μάθημα μπαλέτου, όχι ολοκληρωμένο, κάποιες ασκήσεις, ύστερα διατάσεις και ενδυνάμωση. Όλο αυτό έχει και τα θετικά του. Επικεντρώνεσαι σε εσένα, βελτιώνεις και διορθώνεις κάτι που δεν είχες το χρόνο πριν λόγω του σφικτού προγράμματος.

Από γυμναστική τι επιλέγεις να κάνεις;

Επιλέγω να κάνω κάποιες ασκήσεις με λάστιχα για πόδια και χέρια, κοιλιακούς και διατάσεις, κάτι πολύ σημαντικό!

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις κάθε πρωί που ξυπνάς; Τι περιλαμβάνει το πρωινό σου;

Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ξυπνάω είναι να πλένω τα δόντια μου (γέλια) και να βάζω μουσική! Δε θα πω ψέματα, για μεγάλο διάστημα δεν έτρωγα τίποτα. Αυτό έχει αλλάξει πια. Ένας φυσικός χυμός, τοστ, ταχίνι, μέλι και σίγουρα καφέ. Χωρίς αυτόν δεν μπορώ.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος διατροφικός κανόνας που δεν παραλείπεις;

Δεν παραλείπω πια τα φρούτα, κάτι που στο παρελθόν το έκανα, δεν έτρωγα σχεδόν καθόλου… μέγα λάθος!

Πόσο σημαντικό είναι το ψυχολογικό κομμάτι και τι κάνεις για να παραμένεις θετικός κι αισιόδοξος;

Για μένα είναι το σημαντικότερο! Αν δεν είμαι καλά στην ψυχολογία μου δεν είμαι καλά πουθενά! Πρώτα απ’ όλα στην υγεία μου γενικότερα! Σωματοποιείται αυτόματα… Αυτό και πριν συμβούν όλα αυτά. Για όλους είναι δύσκολο τώρα! Προσπαθώ και νομίζω ότι είμαι γενικά σε αυτή την κατεύθυνση να βλέπω τα θετικά, να είμαι αισιόδοξος και να ονειρεύομαι! Είναι μια μάχη προσωπική όλο αυτό και νομίζω θα κερδηθεί απ’ τον καθένα! Στοχεύω στην εξέλιξή μου σαν άνθρωπο και καλλιτέχνη! Είναι ευκαιρία για ανασυγκρότηση και επαναπροσδιορισμό. Να φιλτράρουμε εμάς, τη ζωή που κάνουμε, που θέλουμε, την ίδια σαν προσέγγιση, τη φύση, τους δίπλα μας… όλα!

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις την ημέρα που θα μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθεροι;

Νομίζω εκείνη την ημέρα θα κοιτάξω το φως κατάματα χωρίς να με νοιάζει ιδιαίτερα αν δε θα βλέπω καλά ή θα με καίει! Θα δω τους φίλους μου, θα κάτσουμε να πιούμε ποτό στο στέκι μας ακούγοντας μουσικές που θα ηχούν αλλιώτικα και θα γελάσουμε σαν να είναι η πρώτη φορά! Δε μου αρέσει να λέω σαν την τελευταία, καθόλου. Η πρώτη είναι πάντα χωρίς δεύτερες σκέψεις… πιο αθώα… μόνο που θα είναι η πιο λυτρωτική φορά!

via infowoman.gr