της Ιουστίνης Φραγκούλη – Αργύρη
Είναι ο ηθοποιός της γενιάς μας από την ευρύτερη Λευκάδα, που έχει δώσει μεγάλα ονόματα στην υποκριτική τέχνη. Ο Δημήτρης Βερύκιος συμμαθητής μας , είναι το παιδί που ξεκίνησε χωρίς δημόσιες σχέσεις να κατακτήσει το σανίδι του θεάτρου. Σπούδασε, πάλεψε, έδρασε κατορθώνοντας να φτάσει στην κορυφή του ονείρου του, περνώντας από σαράντα κύματα.
|
Ο Δημήτρης Βερύκιος δούλεψε στην τηλεόραση, αλλά το όνειρο του θεατρικού ρόλου παραμόνευε σε κάθε πτυχή κι εξέλιξη της καριέρας του. Γνωστός από τα σίριαλς, σήμερα καταθέτει την ψυχή και το ταλέντο του στο «Όνειρο Ενός Γελοίου» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Μετά από μια επιτυχημένη παράσταση στο ανοικτό Θέατρο του Δήμου, η ίδια παράσταση θα μεταφερθεί στον υπέροχο χώρο του προαυλίου της Παναγίας της Κατούνας Λευκάδας, την Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου στις 8.30μμ, προσφέροντας μια άλλη άποψη στο θεατρικό του έργο. |
Δημήτρη γιατί το «Όνειρο ενός Γελοίου» και γιατί Ντοστογιέφσκι;
Όταν πρωτοδιάβασα το “όνειρο…” πριν αρκετά χρόνια συγκλονίστηκα από την δύναμη του, την απλότητα το βάθος και την διαχρονικότητα του. Μου γεννήθηκε η επιθυμία τότε, κάποια στιγμή να το ανεβάσω στη σκηνή, αλλά όπως συνηθίζω άφησα τον χρόνο να κυλήσει, ώσπου να έρθει φυσιολογικά η στιγμή που θα γίνει πραγματικότητα η επιθυμία μου. Ο Ντοστογιέφσκι ως ο “ιδρυτής” του ψυχολογικού μυθιστορήματος, έχει την ικανότητα να αγγίζει, όσο ελάχιστοι σύγχρονοι, βαθιά την ανθρωπινή ψυχή κι αυτό ήταν που ταίριαξε στις προτεραιότητες και τις ανάγκες μου τώρα…
Γιατί επέλεξες ένα θεατρικό μονόλογο, είδος δύσκολο για το κοινό;
Είχα την ανάγκη για μια πολύ προσωπική επαφή με το κοινό κι ο μονόλογος σου δίνει αυτή την δυνατότητα. Πάντως πιστεύω πως τα πράγματα έρχονται και μας “συναντούν’ δεν πάμε εμείς… αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στα ενδεχόμενα που θα αγγίξουν την κάρδια μας…
Πώς έγινε αποδεκτή από το κοινό η παράσταση;
Νιώθω ευτυχισμένος από τα καταπληκτικά σχόλια του κοινού που έφταναν ως την συγκίνηση. Βίωσα μια εκπληκτική επικοινωνία κι επαφή με τους θεατές, αφού είναι έντονη και καθομολογημένη η αίσθηση ότι δεν επρόκειτο για μια θεατρική επιτυχία απλώς, αλλά για κάτι περισσότερο…
Πιστεύεις ότι ο Ντοστογιέφσκι είναι παντός καιρού;
Είναι παντός καιρού… κάθε ανθρώπου… κάθε φυλής… κάθε ψυχής…
Ποιά είναι η διαδρομή σου στο θέατρο μέχρι σήμερα;
Δεν κάνω συχνά θέατρο, αφού η σχέση μου μαζί του είναι απολύτως ερωτική… Ξεκίνησα το 1984 κι είχα την τύχη σε όλα τα έργα που έπαιξα να έχω πρωταγωνιστικό ρολό κι εξαιρετικές συνεργασίες… κυρίως όμως χαίρομαι που μέσα από τους ρόλους μου εκφράστηκα ειλικρινά και βαθιά.
Ποιοί ρόλοι σε έχουν σημαδέψει και θα θελες να τους ξαναπαίξεις;
Ρόλοι όπως ο Ζαν στο “Δεσποινίς Τζούλια” του Στριντμπεργκ ή ο Λεονάρντο από τον “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα και τον Άγγελο Σικελιανό στον “Λόγο Αγγέλου” με έχουν επηρεάσει και σημαδέψει. Αλλά δεν θα με ενδιέφερε να ξαναπαίξω κάποιον…
Πέρυσι ανέβασες μια παράσταση για τον Άγγελο Σικελιανό. Τί σου λέει εσένα ο ποιητής του Αλαφροΐσκιωτου;
Ο Άγγελος Σικελιανός είναι κορυφαίος από κάθε άποψη. Ταυτίστηκα μαζί του όσο με κανένα άλλο πρόσωπο που έχω υποδυθεί. Η σχέση μου μαζί του ξεπερνά μια απλή περιγραφή κι έτσι δεν έχω λόγια… είναι μυστηριακή…
Έγινες γνωστός από ρόλους σου σε σίριαλ της τηλεόρασης. Θα ήθελες να είχες αποφύγει αυτή τη διαδρομή αν μπορούσες να παίξεις μόνο θέατρο;
Ναι, αλλά δεν μετανιώνω γιατί ήταν μαθήματα για μένα… κι επίσης μου χάρισαν αναγνωσιμότητα από το ευρύ κοινό. Αντιμετώπισα την τηλεόραση με ειλικρινή κι όχι υπεροπτική διάθεση κι έτσι νιώθω πως δεν με έφθειρε.
Πώς έχει διαμορφωθεί το κοινό της Ελλάδας σήμερα; Είναι απαιτητικό ή βολεύεται στα εύκολα σερβιρίσματα των κωμωδιών και της επικαιρότητας;
Είναι από τις λίγες καλές συνέπειες της σημερινής κρίσης το γεγονός ότι το κοινό εγκατέλειψε το δήθεν και στρέφεται προς την ποιότητα.
Πώς επιβιώνει ένας ηθοποιός στην Ελλάδα της κρίσης;
Οι δυσκολίες όσον αφόρα την επιβίωση του ηθοποιού σήμερα είναι μεγάλες. Αν όμως είσαι ανθεκτικός και κυρίως πιστεύεις ειλικρινά στην τέχνη σου, νομίζω πως υπάρχει διέξοδος…
Νιώθει μοναξιά ο ηθοποιός στο σανίδι και στην πλατεία μετά;
Έχω την πεποίθηση ότι η μοναξιά είναι το κόστος που πληρώνει ο ματαιόδοξος άνθρωπος ή ηθοποιός. Δεν έχω νιώσει αυτή την μοναξιά ποτέ.
Πώς σου προέκυψε να γίνεις ηθοποιός εσύ, ένα παιδί από την επαρχία χωρίς διασυνδέσεις και δημόσιες σχέσεις;
Δεν ξέρω ακριβώς να απαντήσω σ’ αυτήν την ερώτηση. Ένιωθα πάντως και από την εφηβεία μου ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς…
Έχεις μετανιώσει για την επιλογή σου;
Όχι βεβαία… αντίθετα ευχαριστώ την ζωή και την καλλιτεχνική μου πορεία για όλα όσα μου έδωσε… κι είναι πολλά…
Ποιός είναι ο ρόλος με τον οποίο άθελες να στεφανώσεις την καριέρα σου;
Είμαι τόσο ευτυχής που κάνω τον “Γελοίο” τώρα και που οι προοπτικές φαίνονται ευοίωνες που δεν με απασχολεί κανένας άλλος ρόλος. Στην ζωή, πάντως θα ΄θελα να “παίξω” πετυχημένα τον ρολό του πατερά, το οφείλω στην λατρεμένη μου κόρη Νόνα.
0 σχολια