Ο πιο δημοφιλής λαϊκός τραγουδιστής της νέας γενιάς, ο Κωνσταντίνος Αργυρός ήρθε να τραγουδήσει για πρώτη φορά στη ιδιαίτερη πατρίδα του την Λευκάδα τις 14. Αυγούστου 2014 στο Ανοιχτό Θέατρο για φιλανθρωπικό σκοπό. Μαζί του και η Στέλλα Καλλή που εντυπωσίασε με τις φωνητικές τις ικανότητες και την ξεχωριστή σκηνική της παρουσία. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη που και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Αργυρός δεν μπορούσε να το πιστέψει. Πραγματικά συγκινημένος με την αγάπη που του έδειξε η Λευκάδα, ο Κωνσταντίνος Αργυρός έδωσε τον καλύτερο του εαυτό επί σκηνής. Όλη η μπάντα, αλλά και ιδιαίτερα οι δυο Λευκαδίτες μουσικοί που βρέθηκαν επί σκηνής μαζί του, ο Σπύρος Γλένης και ο Αποστόλης Καγκελάρης ξεσήκωσαν τον κόσμο που δεν ήθελε με τίποτα να τελειώσει αυτή η βραδιά. Ιδιαίτερη στιγμή ήταν και όταν πήρε τον μικρόφωνο ο Σπύρος Γλένης, λέγοντας πως η Λευκάδα ενώ βγάζει πολλά ταλέντα σε όλα τα είδη της μουσικής, στο τραγούδι έπασχε. Με τον Κωνσταντίνο Αργυρό έχει κλείσει και αυτό το κενό. Η Λευκάδα έχει έναν πραγματικά μεγάλο τραγουδιστή και καλλιτέχνη, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να προβάλλει το νησί και την αγάπη που έχει για αυτό. Είναι από τους τραγουδιστές που τα τελευταία χρόνια χαίρουν πλήρους αναγνώρισης του κοινού και πραγματικά απέδειξε και με την συναυλία στην Λευκάδα ότι την αξίζει!
Επίσης αξίζουν συγχαρητήρια για αυτή την μεγάλη επιτυχία και στα τα δύο μεγάλα αθλητικά σωματεία της Λευκάδας, Τηλυκράτη και Δόξα που διοργάνωσαν αυτή την συναυλία για φιλανθρωπικό σκοπό. Ο Κωνσταντίνος Αργυρός τραγούδησε αφιλοκερδώς, ενώ μέρος των εσόδων θα διατεθεί για τον μικρό Φώτη αλλά και το Κ.Δ.Α.Π.-Μ.Ε.Α. Λευκάδας! Με απόφαση των διοικήσεων των δύο σωματείων, ο Κωνσταντίνος Αργυρός ανακηρύχτηκε επίτιμο μέλος του Τηλυκράτη και της Δόξας, κάτι που ανακοίνωσε από μικροφώνου ο πρόεδρος της Δόξας, Σταύρος Κουκουμπρής. Ο Τηλυκράτης και η Δόξα έδειξαν τον δρόμο. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η πρωτοβουλία θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και για άλλα σωματεία αλλά και για τις τοπικές Αρχές. Πώς με οργάνωση και αξιοποιώντας τον πλούτο και τους ανθρώπους που έχουμε στην Λευκάδα, μπορείς να βοηθήσεις τον τόπο σου και τους άνθρωπος που έχουν ανάγκη.
Εμείς συναντήσαμε τον Κωνσταντίνο Αργυρό και μιλήσαμε μαζί του για το νησί που αγαπά και την μουσική που τον ταξιδεύει.
H Λευκάδα είναι η ιδιαίτερη πατρίδα σου, την οποία την αγαπάς πάρα πολύ και αυτό το εκφράζεις σε κάθε ευκαιρία που σου δίνεται. Είμαστε πολύ τυχερή λοιπόν, που έχουμε έναν άνθρωπο εκτός Λευκάδας που κάνει τόσο πολύ καλή δουλειά για το νησί. Πες μας από που πηγάζει αυτή η αγάπη;
«Αυτή η αγάπη πηγάζει από το ίδιο το νησί. Θεωρώ την Λευκάδα σαν πατρίδα μου, άσχετα αν μεγάλωσα στην Αθήνα. Από μικρός θυμάμαι έχω ζήσει μοναδικά καλοκαίρια, μοναδικά Χριστούγεννα, Πάσχα εδώ. Έχω πολλούς φίλους εδώ, έχω αγαπημένους φίλους σ’ αυτό το νησί, συνεργάτες και γενικά το αγαπώ επειδή όντως πιστεύω ότι είναι απ’ τα καλύτερα νησιά της Ελλάδος από θέμα ενέργειας, από θέμα παραλιών και από θέμα ανθρώπων.Αν ο δήμος το στηρίξει και λίγο παραπάνω θα είναι πολύ καλύτερα. Εγώ ότι μπορώ δίνω, ότι μπορώ κάνω για το νησί, αν όλοι μαζί το στηρίξουμε θα εξελιχτεί όπως του αξίζει.”
Μίλησε μου για τη Λευκάδα και την πιο γλυκιά ανάμνηση που έχεις. Τι είναι αυτό που όταν κλείνεις τα μάτια σου βλέπεις;
«Βλέπω τις παλιές εποχές. Σου μιλάω ’92, ’93 που ερχόμασταν με τους γονείς μου στο Κάθισμα κι ήμασταν με τη σκηνή μας. Και στο Κάθισμα ήταν άλλες 5, 6 σκηνές και μέναμε εκεί μία βδομάδα και δεν υπήρχε άνθρωπος στο Κάθισμα τότε, φαντάσου.»
Να μιλήσουμε για την περιβόητη κρίση. Η νυχτερινή διασκέδαση έχει αλλάξει γενικά, έχει τροποποιηθεί ο «χάρτης» της διασκέδασης. Έχεις πει ο ίδιος πως δεν προέρχεσαι από μία πλούσια οικογένεια. Ποτέ όμως δεν σας έλειψε κάτι επί της ουσίας. Τώρα πως διαχειρίζεσαι την όλη κατάσταση;
«Εννοείται ότι η κρίση μας έχει επηρεάσει. Πλέον δεν συγχωρούνται λάθη, οτιδήποτε και να κάνουμε εμείς οι καλλιτέχνες πρέπει και εμείς να το σκεφτούμε πολύ καλά, πρέπει τα βήματά μας να είναι πολύ προσεκτικά. Αυτό όμως εγώ από μικρός το έκανα. Μου άρεσε να ελέγχω τις κινήσεις μου και οτιδήποτε κάνω. Δεν σκέφτομαι περιστασιακά, σκέφτομαι οτιδήποτε και να κάνω τώρα, θα με επηρεάσει και μετά από 5, 10 χρόνια.»
Είσαι γενικά ένας άνθρωπος πολύ συγκρατημένος παρά την επιτυχία που έχεις και σε πολύ νεαρή ηλικία μάλιστα. Πως το διαχειρίζεσαι όλο αυτό τα θέμα, ώστε να μην καβαλήσεις το περιβόητο καλάμι που στο χώρο σας πάρα πολλοί το έχουν καβαλήσει. Εσένα τι σε κρατάει έτσι γειωμένο;
«Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι κάνουμε ένα πολύ ευλογημένο επάγγελμα, το οποίο επηρεάζει την ψυχολογία και την ζωή ενός ανθρώπου μέσα από στοίχους και μέσα από νότες, αυτό πιστεύω πρέπει να το σεβαστούμε και τότε δεν καβάλας κανένα καλάμι. Όσο για το τι με κρατάει γειωμένο: Σίγουρα παίζει ρόλο η οικογένεια μου, οι συνεργάτες μου και οι φίλοι μου βέβαια. Παίζει ρόλο κατά πόσο συζητάς με τους ανθρώπους σου και κατά πόσο μπορείς να βάζεις τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Εμένα μου αρέσει να αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου και από την στιγμή που αφιερώνεις χρόνο στο εαυτό σου απομακρύνεσαι λίγο απ’ όλο αυτό το σκηνικό. Νομίζω έτσι μπορεί κανείς να κρατήσει ισορροπίες και να καταλάβει τα πράγματα καλύτερα.»
Ξεκίνησες από μικρός την ενασχόληση με την μουσική. Άρχισες στα 5 με πιάνο, για να συνεχίσεις με κιθάρα και να κατακτήσεις τελικά την φήμη και την αγάπη του κοινού με την φωνή σου και την αμεσότητα της σκηνικής σου παρουσίας.
«Από πολύ μικρός ξεκίνησα να παίζω μουσική. Όλο αυτό το πράγμα που έγινε για μένα ήταν πάρα πολύ φυσιολογικό, δηλαδή να ασχοληθώ με το τραγούδι. Από μικρός ήμουνα στη μουσική, από μικρός παίζαμε, τραγουδούσαμε. Οπότε όλο αυτό που ήρθε, δεν μου ήρθε ξαφνικά. Το καλλιεργώ από μικρός, προσέχω τον εαυτό μου όσο μπορώ. Οπότε, όταν δουλεύεις πάνω σ’ αυτό το πράγμα, όταν καλλιεργείς τη φωνή σου και το ρεπερτόριο σου, νομίζω ότι ο κόσμος θα το αγαπήσει κάποια στιγμή και θα το καταλάβει ότι αυτό γίνεται αυθόρμητα και με πολύ αγάπη και με πολύ κόπο και με πολύ ζήλο.
Έχεις συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο. Ως μουσικός σίγουρα κάποια στιγμή θα θέλεις να βγάλεις προς τα έξω την δική σου μουσική;
«Πάντα έλεγα ότι θα ήθελα να συνεργαστώ και με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και με τον Ηλία τον Φιλλίπου και με τον Γιώργο Θεοφάνους και με τον Γαβριηλίδη και μακάρι να μ’ αξιώσει ο Θεός να κάνω κι άλλες συνεργασίες που έχω στο μυαλό μου. Έχω γράψει όμως και ο ίδιος πολλά πράγματα, κάποια στιγμή θα τα βγάλω. Όταν θα είμαι έτοιμος. Τώρα νομίζω ότι κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους οι μουσικοσυνθέτες της παραγωγής.»
Καθοριστική για την καριέρα σου συνεργασία σίγουρα και αυτή με τον Γιώργο Θεοφάνους. Πες μας πως προέκυψε αυτό;
«Τον έψαξα, με έψαξε, υπήρχε ένα πράγμα τέτοιο. Δηλαδή, όταν βρεθήκαμε λέγαμε, ότι εγώ ήθελα να μου γράψει, αυτός ήθελε να μου γράψει, οπότε, κάπως έτσι ξεκινήσαμε.»
Έχεις κάποια συνεργασία στο μυαλό σου που θα ήθελες πάρα πολύ;
«Μια συνεργασία με τον Γιάννη το Πάριο. Έχω μεγαλώσει με τα τραγούδια του και με τη μουσική του.»
Έχεις το αίσθημα ότι τα κατάφερες; Γιατί είσαι νέος και παρ’ όλα αυτά έχεις τόσο μεγάλη επιτυχία.
«Ποτέ δεν έχω το αίσθημα ότι τα κατάφερα. Ποτέ. Ποτέ δεν ηρεμώ. Αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο ακόμα δεν το ‘χω λύσει. Δεν μπορώ να γευτώ την επιτυχία, γιατί θέλω κάτι παραπάνω. Θέλω κάτι συνέχεια, ψάχνομαι όταν κάνω κάτι για το επόμενο. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής ο κόσμος με αγαπάει και τα τραγούδια μου και τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί ο κόσμος για μένα είναι το σημαντικότερο. Έχουν αγαπήσει μέχρι στιγμής κάποια βήματα τα οποία εγώ έχω κάνει, αλλά εγώ αισθάνομαι πάρα πολύ υποχρεωμένος σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που με ακολουθούνε. Οπότε αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Να δουλεύω πάνω στο τραγούδι και στη μουσική.»
Ακούμε πολλά για τον χώρο σας. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Πόσο δύσκολα είναι να κάνεις πραγματικά μια φιλία, να συνεργαστείς και να εμπιστευτείς κάποιον συνάδελφο;
«Εγώ έχω φιλίες απ’ το χώρο. Έχω πολύ καλές σχέσεις και με την Στέλλα Καλλή και με τον Κώστα Καραφώτη και με τον Νίκο Κουρκούλη. Με τον Χρήστο Μενιδιάτη κατ’ αρχάς είμαστε κουμπάροι. Του έχω βαπτίσει τον Μιχάλη. Ο Χρήστος είναι για μένα δικός μου άνθρωπος, είναι οικογένειά μου.»
Μίλησε μου για την φάμπρικα της Σοου μπιζ. Εσύ έγινες γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από το “FAME STORY”. Γενικά όμως έχει ασκηθεί κριτική σε αυτό το είδος talentshow. Βγάζουν νέα ταλέντα και την επομένη τα καίνε. Εσύ πως το βλέπεις αυτό;
«Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Θέλει προσεκτικά βήματα, θέλει και λίγη τύχη. Θέλει να είσαι πάνω απ’ την δουλειά συνέχεια, θέλει να μιλάς γι’ αυτά που θέλεις εσύ να κάνεις. Να επιλέγεις εσύ τους ανθρώπους και τους συνεργάτες, γιατί όταν είσαι μικρός δεν τους επιλέγεις, σε επιλέγουνε. Οπότε πρέπει να τους μιλάς και να προσπαθείς να τους μεταδώσεις αυτό που θες να κάνεις.Άρα αναλαμβάνεις εσύ στην ουσία πρώτα δράση και είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου.»
Περιέγραψέ μας μία κλασική μέρα του Κωνσταντίνου στην Αθήνα.
«Ξυπνάω μεσημέρι, δεν ξυπνάω νωρίς γιατί κοιμάμαι κι αργά. Μετά βλέπω αν έχω καμιά δουλειά σε συνεργασία με την εταιρεία μου, μετά το απογευματάκι ίσως πάω λίγο να γυμναστώ, να δω λίγο τους φίλους μου και μετά πάω στο μαγαζί για δουλειά.»
Μου ακούγεται και αυτό για πολύ ρουτίνα. Υπάρχει κάποια βραδιά που λες ωχ που πάω τώρα πάλι; Βαριέμαι!
«Έχει τύχει και αυτό. Γιατί σωματικά είμαι κουρασμένος. Ψυχικά είναι η δουλειά μου και μ’ αρέσει. Σωματικά όμως έχει τύχει να είμαι άυπνος και να μην μπορώ, αλλά με το που βγαίνω στην πίστα τα ξεχνάω όλα. Είναι φανταστικό, αυτό το συναίσθημα πραγματικά είναι ναρκωτικό.
Πες μου τελικά τι παιδί είσαι; Γενναίο; Κακό παιδί; Καλό παιδί;
«Ο καθένας κρίνει τη γενναιότητά του στη ζωή του. Κι εγώ με τη σειρά μου νομίζω ότι έχω προσπαθήσει πάρα πολύ, προσπαθώ πάρα πολύ, έχω περάσει κι εγώ τις δυσκολίες μου γενικώς σ’ αυτή τη δουλειά, αλλά οτιδήποτε και να γίνεται νομίζω ότι βρίσκουμε τη γενναιότητά μας.»
Να θίξουμε και το θέμα της προσωπικής ζωής του Κωνσταντίνου Αργυρού. Υπάρχει χρόνος για προσωπική ζωή;
Υπάρχει, υπάρχει χρόνος, πάντα υπάρχει χρόνος. Αλλά αυτή τη στιγμή είμαι μόνος μου. Είμαι καλά. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια.
Μέχρι να κάνεις οικογένεια έχεις ακόμα χρόνο γιατί όπως ξέρω γύρω στα 35 θέλεις οικογένεια.
«Ναι μέχρι τα 35, 36 πιστεύω ότι θέλω να χω ένα παιδάκι.»
Η γυναίκα των ονείρων του Κωνσταντίνου Αργυρού;
«Δεν υπάρχει. Η χημεία είναι αυτή που μετράει. Που θα πάει όμως θα την βρω, θα με βρει, θα την ψάξω, θα με ψάξει, κάπου θα συναντηθούμε.»
Ήρθες να τραγουδήσεις για πρώτη φορά στη ιδιαίτερη πατρίδα σου τις 14. Αυγούστου 2014 στο Ανοιχτό Θέατρο για φιλανθρωπικό σκοπό. Πως δεν έχει προκύψει νωρίτερα δική σου συναυλία στην Λευκάδα;
«Μου έχουν πει διάφοροι φίλοι που έχουν μαγαζιά εδώ να έρθω να τραγουδήσω αλλά δεν ήθελα. Γιατί αν τραγουδήσω στον ένα, θα πρέπει να το κάνω στον άλλο, στον άλλο, στον άλλο. Οπότε ήθελα να κάνω κάτι οργανωμένο σε δημοτικό χώροκαι να μην πάρω λεφτά στη πατρίδα μου. Ήθελα να προσφέρω και μου δίνεται η ευκαιρία από τα δύο μεγάλα αθλητικά σωματεία της Λευκάδας, Τηλυκράτη και Δόξα που διοργάνωσαν αυτή την συναυλία για φιλανθρωπικό σκοπό. Αυτό είναι το καλύτερο. Να προσφέρω και εγώ με την σειρά μου κάτι για τα παιδιά που έχουν ανάγκη. Είναι μια σημαντική ευκαιρία για έμενα να κάνω κάποια πράγματα για κάποιους ανθρώπους που το χρειάζονται στο νησί μου.»
Μαζί σου επί σκηνής είναι και ένα νέο πρόσωπο η Στέλλα Καλλή, την οποία όπως γνωρίζω εκτιμάς πάρα πολύ.
«Η Στέλλα είναι φίλη μου καλή. Είναι τρομερή φωνή γενικά, την αγαπώ πάρα πολύ σαν άνθρωπο και την πιστεύω, πάρα πολύ. Έχει μεγάλες δυνατότητες και δεν τις έχει δείξει ακόμα. Νομίζω κάποια στιγμή από δω και πέρα, θα το δείξει.»
«Δεύτερη Φορά” είναι το τρίτο cd που θα κυκλοφορήσεις με διαφορετικά ακούσματα αυτή την φορά..
«Υπογράφει ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, με τον Ηλία Φιλίππου και έχει ένα τραγούδι της Ναταλίας Γερμανού μέσα. Είναι ένας δίσκος λαϊκός, που πιστεύω πάρα πολύ. ‘Εχει ακούσματα λίγο πιο λαϊκά που ήθελα να ακούσω τον εαυτό μου, να τον βάλω σε αυτή τη διαδικασία.»
Μετά τη συναυλία στην Λευκάδα σε περιμένει η Αθήνα και πάλι.
«Έχω άλλη μία εμφάνιση στη Χαλκίδα και 29 Αυγούστου ξεκινάω πάλι στο Ποσειδώνιο για πλέον χειμερινή σαιζόν.»
Εμείς να σου ευχηθούμε καλή επιτυχία, θα σε δούμε τον χειμώνα!
«Θα σας περιμένω.»
0 σχολια