Ένα σχόλιο στα γρήγορα γιατί δεν μας μένει πολύς χρόνος, σε λίγη ώρα ξεκινάει το «τέταρτο ημίχρονο» μην το χάσουμε…

Μιας και στις μέρες μας όμως έχει χαθεί το γέλιο αναδημοσιεύουμε το χιουμοριστικό σχόλιο του Νίκου Γαζή. Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια χώρα όπου τύποι όπως ο Τσοχατζόπουλος και συνοδείες θεωρούν ότι είναι αθώοι και μάλιστα και αδικημένοι! Έχουμε και στη Λευκάδα πολλούς  «αθώους και αδικημένους»…. Ζούμε σε μια χώρα όπου εδώ και χρόνια όπως και σύντομα ψηφίζουν μνημόνια γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή για να μας σώσουν…. Σε αυτή την χώρα λοιπόν οι αποφάσεις περί αθωότητας και ενοχής μόνο γέλιο μπορούν πλέον να προκαλούν, αλλιώς….….

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, αυτή τη φορά θα συμφωνήσω απόλυτα με τα γραφόμενα του (εφταμηνίτικου) πρώην βουλευτή κ. Σταύρου Γρηγόρη στο fb, εκεί όπου μετά τις ευχαριστίες του προς την πρόσφατα κατηγορούμενη (στο Εφετείο Αγρινίου) κα Βιβιάνα, της οποίας ήταν μάρτυρας υπεράσπισης, έγραψε πως «ήταν τιμή του να την υποστηρίξει στο δικαστήριο» και συμπλήρωνε πως θα ήθελε να ήταν δυνατόν να βιντεοσκοπούνταν και να προβάλλονταν το βίντεο της δίκης στην Λευκάδα, ώστε να δουν και ν΄ ακούσουν οι Λευκαδίτες τις μαρτυρίες (κατηγορίας και υπεράσπισης, φαντάζομαι -και κυρίως την δική του- θα πρόσθετα!)…

Είναι φανερό πως ο έχων το απίστευτο ρεκόρ (να καταφέρει σαν βουλευτής σε ένα μόλις εφτάμηνο θητείας να χάσει σχεδόν το 30% των ψήφων του, κατά τη στιγμή μάλιστα που το κόμμα του διατήρησε πανελλαδικά ακέραιο το ποσοστό του!) δείχνει πως ακόμα δεν έχει αντιληφθεί, ούτε τους πόθους ή τα προβλήματα της Λευκαδίτικης κοινωνίας, ούτε βέβαια και τους λόγους που τον φόρτωσαν με το επαχθές αυτό ρεκόρ, το οποίο πολύ φοβάμαι πως δεν θα το κουβαλά  μόνο ισοβίως, αλλά θα παραμείνει δικό του νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Γι αυτό προφανώς και δημοσιοποιεί χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ αυτά που δημοσιοποιεί…

Παρά ταύτα, εμείς θα συνεχίσουμε να τον αντιμετωπίζουμε με περίσσευμα κατανόησης και συμπάθειας.

Τέτοιες γραφικότητες άλλωστε, πρέπει να είναι πάντα ευπρόσδεκτες, σε μια εποχή που το χαμόγελο τελεί υπό διωγμό και το γέλιο είναι κυριολεκτικά υπό εξαφάνιση…

Να είσαι καλά λοιπόν κύριε Σταύρο μας, που με τα γραφόμενά σου από καιρού εις καιρόν μας φέρνεις πίσω το χαμένο γέλιο μας, έστω και για λίγο…