Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την συμπλήρωση 90 χρόνων από την ίδρυση του Τηλυκράτη (1927-2017), συμπεριλαμβάνεται και το φιλικό ανάμεσα στην ομάδα της Λευκάδας και τον ΠΑΣ Γιάννινα που θα γίνει το απόγευμα της Τετάρτης 10 Μαΐου στο Δημοτικό Στάδιο της πόλης. Στο περιθώριο αυτού του ματς θα γίνουν βραβεύσεις μελών της τωρινής ομάδας της Ηπείρου, ενώ θα βραβευτεί και ο Αλφρέδο Γκλασμάνης που φόρεσε την φανέλα και των δύο σωματείων. Με την αφορμή αυτή θα σας παρουσιάσουμε την συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο σπουδαίος αριστεροπόδαρος ποδοσφαιριστής στην εφημερίδα “Τα Νέα της Λευκάδας” την Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007. Η συνέντευξη με τον Γκλασμάνη, έναν από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλα του Τηλυκράτη, είχε γίνει τότε με αφορμή την συμπλήρωση των 80 χρόνων από την ίδρυση του σωματείου. Ας δούμε τι λέει ο Γκλασμάνης για όλα εκείνα που έζησε την διετία 1983-1985 στον Τηλυκράτη, ενώ στην συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε και όσα είχε δηλώσει στην εφημερίδα ο παράγοντας της ομάδας την εποχή εκείνη, ο Αποστόλης Ζαβιτσάνος.

Συνέντευξη στον Γιώργο Δευτεραίο για “Τα Νέα της Λευκάδας”–23 Μαρτίου 2007

ΑΛΦΡΕΔΟ ΓΚΛΑΣΜΑΝΗΣ

“Αν μου ζητηθεί έρχομαι”

Σε τρεις ημέρες από σήμερα, δηλαδή στις 26 Μαρτίου 2007, ο Τηλυκράτης γίνεται 80 ετών. Στις 26 Μαρτίου 1927 εκλέχτηκε η πρώτη διοικούσα επιτροπή του, όπου σε μία ιστορική συνέλευση αποφασίστηκε η δημιουργία της ομάδας που αργότερα θα γινόταν γνωστή σε όλη την Ελλάδα και θα είχε πολύπλευρη δράση εκπροσωπώντας επάξια την Λευκάδα. Από τότε έως και σήμερα έχουν γίνει πάρα πολλά. Στιγμές καλές και κακές, μικρές και μεγάλες. Μία από τις μεγάλες στιγμές ήταν σίγουρα η έλευση στην Λευκάδα, του μεγάλου άσου Αλφρέδο Γκλασμάνη, ο οποίος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με την φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα. Πριν μερικές μέρες βρήκαμε τον Αλφρέδο Γκλασμάνη στα Γιάννενα, συνομιλήσαμε μαζί του και θυμήθηκε τον Τηλυκράτη και την Λευκάδα.

Πως ήρθε στην Ελλάδα

Το 1971 ο προπονητής του ΠΑΣ Γκόμεζ Ντε Φαρία, ζητάει από την διοίκηση έναν παίκτη που αγωνιζόταν στην Βέροια. Όταν ακούει το κόστος μεταγραφής (ένα εκατομμύριο), λέει όχι και στρέφεται στην αγορά της Αργεντινής. Αποφασίζει να φέρει έξι παίκτες με το ποσό των επτακοσίων χιλιάδων δρχ μόνο. Ο πρώτος με τον οποίο ήρθε σε επαφή ο Ντε Φαρία, ήταν ο 24χρονος τότε Γκλασμάνης, που αγωνιζόταν σε ομάδα Β’ Εθνικής στην Βενεζουέλα. Ακολούθησαν πέντε ακόμη παίκτες μεταξύ των οποίων οι Κοντογεωργάκης, Μοντέζ και Αλβαρέζ. Ο ΠΑΣ τότε έπαιζε στην Β’ Εθνική. Στην αρχή οι παίκτες αυτοί αγωνίστηκαν ως ομογενείς, ενώ αργότερα έγιναν Έλληνες μετά από ενέργειες του τότε Υπουργού Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ, για λόγους εθνικής ανάγκης όπως είχε αναγραφεί στα χαρτιά, ενώ υπηρέτησαν και στον Ελληνικό Στρατό.

«Κεφάλαιο» Τηλυκράτης

Μετά από εννιά χρόνια στην Α’ Εθνική με τον ΠΑΣ (πέτυχε 80 γκολ αν και μέσος), η τότε διοίκηση της ομάδας των Ιωαννίνων αποφασίζει κάνοντας του μικρή προσφορά, να τον διώξει. Από εδώ και πέρα, καλοκαίρι 1983, ξεκινάει το «κεφάλαιο» Τηλυκράτης για τον Αλφρέδο Γκλασμάνη, στον οποίο έμεινε έως και το 1985.

Ερ: Κύριε Γκλασμάνη, πως προέκυψε μετά τον ΠΑΣ ο Τηλυκράτης;

Απ : Ο φίλος μου και σημερινός προπονητής του Εθνικού Φιλιππιάδας Νίκος Λάππας, με έφερε σε επαφή με την τότε διοίκηση του Εθνικού και συμφώνησα να μεταγραφώ στην Φιλιππιάδα. Λίγο πριν υπογράψω και ενώ είχα πάει στην Φιλιππιάδα με την σύζυγό μου, τον Κοντογεωργάκη και μία ακόμη γυναίκα, αποφασίσαμε να πάμε στην Λευκάδα για να κάνουμε μπάνιο και να επιστρέψουμε για τις υπογραφές. Στην Λευκάδα με πλησίασαν κάποιοι από το διοικητικό συμβούλιο του Τηλυκράτη, που πριν είχαν μιλήσει και με τον γενικό αρχηγό του ΠΑΣ τον κ. Σιαφάκα. Μιλήσαμε (λίγο πιο μακριά από την παρέα μου) και σε ότι τους ζήτησα (σχεδόν τα διπλάσια χρήματα από αυτά που έδινε η Φιλιππιάδα) μου είπαν σε όλα ναι. Σκέφτηκα ότι αυτοί είναι… τρελοί. Σε περίπου μισή ώρα είχαν μαζέψει τα χρήματα και μου τα έδωσε ο Κυριάκος ο Γαζής. Επιστρέφοντας στην παρέα μου και βλέποντας η γυναίκα μου τα χρήματα, με ρώτησε που τα βρήκα. Της εξήγησα και αμέσως μου έβαλε τις φωνές ξέροντας την συμφωνία με την Φιλιππιάδα. «Τι πας να κάνεις εκεί;» με ρώτησε. Μα αυτοί μου δίνουν περισσότερα τις είπα εγώ και την κατάφερα.

Ερ: Ο Κοντογεωργάκης που ήσασταν παρέα, γιατί δεν έκλεισε και αυτός;

Απ : Αυτός είχε συμφωνήσει με την Κέρκυρα νωρίτερα. Η Κέρκυρα τότε είχε πάρει πολλούς παίκτες από τον ΠΑΣ, αλλά και από την Παναχαϊκή λόγω του Λεβεντάκου που ήταν Πατρινός και έπαιζε μαζί μας στον ΠΑΣ.

Ερ: Θυμάστε ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας έπεισε να έρθετε στον Τηλυκράτη;

Απ : Ο πρόεδρος, Αποστόλης ήταν το όνομά του θυμάμαι (Ζαβιτσάνος του θυμίσαμε το επίθετο) από ένα μικρό νησί δίπλα από την Λευκάδα (Μεγανήσι). Αυτός είναι ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα από όταν ήρθα στην Ελλάδα. Δεν συναντάς εύκολα τέτοιους ανθρώπους. Και ο Κυριάκος. Αλλά και όλο το συμβούλιο και οι παίκτες με αγάπησαν. Πέρασα πάρα πολύ καλά στον Τηλυκράτη, φανταστικά, δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό με τίποτα. Τα καλύτερα χρόνια τα πέρασα στην Λευκάδα. Η ομάδα είχε πολύ καλή οργάνωση που δεν είχαν ούτε ΠΑΕ. Η πληρωμή γίνονταν στην ώρα της, ενώ στον ΠΑΣ πληρωνόμουν κάθε τρεις μήνες.

Ερ: Στον Τηλυκράτη ήσασταν και παίκτης και προπονητής.

Απ : Ναι και ήταν η πρώτη φορά που προπονούσα ομάδα. Τον Κοντογεωργάκη όπως σου είπα δεν μπορούσα να τον φέρω, ενώ επειδή ήμουν στον ΠΑΣ, δεν ήξερα παίκτες από μικρές ομάδες για να φέρω. Παίξαμε μόνο με παιδιά από την Λευκάδα και πετύχαμε οκτώ νίκες εκτός έδρας και είχαμε και μία ισοπαλία. Όλοι είχαν πάθει πλάκα. Μέσα δεν πηγαίναμε καλά, μας έλειπε ένα καλό σέντερ φορ (ευτυχώς ένα παιδί είχε γυρίσει από φαντάρος (Γιώργος Κυριακίδης) και μας βοήθησε). Αυτό που πετύχαμε εμείς είχε μεγαλύτερη αξία γιατί παίζαμε με ντόπιους. Η Κέρκυρα είχε όλο τον ΠΑΣ και την Παναχαϊκή. Πήγαμε πάρα πολύ καλά, φανταστικά.

Ερ: Οι παίκτες πως σας υποδέχτηκαν;

Απ : Ξεκινήσαμε προετοιμασία και είχα 35 παιδιά. Τόσους πολλούς παίκτες δεν είχε ποτέ η ομάδα, μου έλεγε η διοίκηση. Τους έκανα προπόνηση στην παραλία, ίδια με αυτή που κάναμε στον ΠΑΣ Γιάννενα. Την πρώτη μέρα τους «πέθανα» όλους και την επόμενη μέρα ήρθαν λίγοι. Όμως επέστρεψαν βλέποντας την δουλειά που γινόταν. Ο Κυριακίδης που είχε γυρίσει από τον στρατό και ήταν απροπόνητος, είχε πάθει… σοκ. Κάποιοι από τους παλιούς που ήταν τεμπέληδες, όπως ο Λάμπρος ο Φούκας, μου έλεγαν «πάλι θα τρέξουμε κόουτς;». Εγώ έτρεχα δεν είχα πρόβλημα. Ο Γκμοχ (τον είχε προπονητή στον ΠΑΣ) μου είχε πει «εσύ και 40 χρονών να πας θα τρέχεις το ίδιο». Μαζί μου έτρεχε πολύ και ένα παιδί που έπαιζε αριστερά (Σπύρος Πολίτης), τον οποίο είχα βάλει σέντερ φορ, επειδή όπως είπα είχαμε πρόβλημα στην θέση αυτή. Ήταν όλοι καλά παιδιά και ήμασταν αγαπημένοι.

Ερ: Ποιους παίκτες είχατε ξεχωρίσει; Υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να παίξει σε παραπάνω κατηγορία;

Απ : Πολύ καλός ήταν αυτός που τον είχα πάρει από αριστερά και τον έβαλα σέντερ φορ (Σπύρος Πολίτης). Ήταν γρήγορος, ψηλός, καλός παίκτης. Ο Νίκος Γεωργαλής ήταν καλός παίκτης, θυμάμαι είχε κάποιο πρόβλημα και κάθε 15 λεπτά πήγαινε να πιει νερό. Το κυριότερο όμως ήταν ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Με τον Φούκα στην άμυνα τότε παίζαμε το τέλειο τεχνικό οφσάϊντ. Τους είχαμε τρελάνει όλους. Τα παιδιά το ήξεραν και το έπαιζαν καλά πριν να έρθω εγώ.

Ερ: Οι φίλαθλοι πως σας αντιμετώπισαν;

Απ : Όλοι με αγαπούσαν και ήταν κοντά στην ομάδα. Θυμάμαι, επειδή πηγαίναμε και καλά εκτός έδρας (οκτώ νίκες είχαμε κάνει), πάντα είχαμε δύο λεωφορεία κόσμο. Και μέσα στην Λευκάδα πάντα είχε πάρα πολύ κόσμο. Μετάνιωσα πολύ που έφυγα από τον Τηλυκράτη και πήγα στην Πρέβεζα. Δεν έπρεπε να πάω. Ήταν ένα μεγάλο λάθος αυτό που είχα κάνει τότε.

Ερ: Υπάρχει κάποιο περιστατικό που θυμάστε έντονα από την θητεία σας στην Λευκάδα;

Απ : Θυμάμαι ένα ματς μέσα στην Λευκάδα με την Κεφαλονιά. Ένας Πατρινός που έπαιζε σε αυτούς, ήρθε όταν πήγα να εκτελέσω ένα κόρνερ, με χτύπησε και μου έσπασε το δόντι. Τον κυνήγησα σ’ όλο το γήπεδο, ο διαιτητής, ήταν Γιαννιώτης θυμάμαι, μου έβγαλε κόκκινη. Μετά την λήξη του αγώνα, 100 άτομα προσπάθησαν να δείρουν τον παίκτη που με χτύπησε. Εκεί όμως εγώ μπήκα μπροστά και τον φύλαξα να μην τον χτυπήσουν. Στο ματς με την Κέρκυρα στην Λευκάδα (0-1 με γκολ-πέναλτι του Σεϊταρίδη), ο Πάνος ο Χαλικιάς χτυπούσε τον Κοντογεωργάκη. Εγώ του έλεγα μην τον χτυπάς, είναι κρίμα, είναι φίλος μου. Όταν όμως περνούσαν 15 λεπτά, έκανα πλάκα στον Πάνο λέγοντάς του, «Πάνο, ο Κοντογεωργάκης γιατί είναι ζωντανός;». Κάποιος είχε χτυπήσει στην μύτη τον Αλεξάκη (συμπαίκτης του Γκλασμάνη στον ΠΑΣ που μετά πήγε στην Κέρκυρα). Εγώ ντρεπόμουν, σκεφτόμουν ότι γινόμουν ρεζίλι στους φίλους μου. Αυτοί όμως της Κέρκυρας ήταν αγχωμένοι και «χεσμένοι» από τον φόβο τους. Μέσα στην Κέρκυρα όταν παίξαμε, κάναμε προθέρμανση στο κέντρο του γηπέδου, λόγω της κατάστασης που είχε δημιουργηθεί. Εγώ έλεγα στα παιδιά να μην μιλάνε, αλλά αυτοί δεν καταλαβαίνανε τίποτα. Τρελοκομείο σου λέω. Ήταν παλικάρια οι Λευκαδίτες. Στο ντέρμπι με την Κέρκυρα η διοίκηση μας πήγε ξενοδοχείο. Εγώ δεν ήθελα γιατί ήξερα ότι έτσι θα είχαμε περισσότερο άγχος. Οι παράγοντες, όπως παντού, είχαν μία «αρρώστια». Ήθελαν να μιλάμε στους διαιτητές. Εγώ ντρεπόμουν γιατί όλοι με ήξεραν και δεν ήθελα. Πάντα όμως με έπαιζαν 80-20. Στους Γιαννιώτες έφερνα όμως και ψάρια από την Λευκάδα.

Ερ: Κάνατε προσπάθεια να φέρετε στον Τηλυκράτη, παίκτες γνωστούς σας από τον ΠΑΣ ;

Απ : Ναι είχα κάνει προσπάθειες να φέρω κάποιους. Όλοι ήθελαν να τους βρουν δουλειά στην Λευκάδα. Εγώ τους έλεγα δουλειά μόνο στους Λευκαδίτες βρίσκουν, στην Πυροσβεστική και αλλού, όχι σε εσάς που είσαστε ξένοι.

Ερ: Ποιο ήταν το όνειρο σας τότε για τον Τηλυκράτη;

Απ : Η διοίκηση τότε είχε κάνει πολλά πράγματα για μένα. Μου έδωσαν σχεδόν διπλάσια χρήματα από την Φιλιππιάδα. Με έστειλαν σε σχολή προπονητών με δικά τους χρήματα. Εγώ τότε δούλεψα προπονητής πρώτη φορά. Σε ηλικία 34 χρονών στον Τηλυκράτη. Με άφηναν και ανέβαινα στα Γιάννενα και έκανα προπονήσεις και με τον ΠΑΣ. Τρεις μέρες ήμουν στην Λευκάδα. Όνειρό μου ήταν να ανεβάσω τον Τηλυκράτη στην Γ’ Εθνική. Αυτό σκεφτόμουν πάντα.

Ερ: Τι ομάδα είστε;

Απ : Πρώτα Μπόκα Τζούνιορς και μετά Τηλυκράτης. ΠΑΣ δεν είμαι, αφού όπως σου είπα δεν μου φέρθηκαν καλά. Μας σταμάτησαν από ζήλια, μετά όμως το μετάνιωσαν, αφού η ομάδα στα μπαράζ της Λάρισας υποβιβάστηκε. Το γεγονός αυτό έκανε τον κόσμο στα Γιάννενα να μας αγαπήσει πιο πολύ.

Ερ: Σήμερα ασχολείστε ως προπονητής σε Ακαδημίες. Τι είναι για σας το ποδόσφαιρο;

Απ : Έχασα την σύζυγό μου σε ηλικία 40 χρονών (εγώ ήμουν 45). Η ζωή μου διαλύθηκε. Άφησα την προπονητική και είχα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Για κάποιους λόγους άφησα την δουλειά αυτή και ένας φίλος μου είπε να κάνω τον προπονητή σε Ακαδημίες. Ξεκίνησα με 15 παιδιά και σε τέσσερις μήνες είχαν έρθει κοντά μου 160 παιδιά. Ότι έχω μάθει το δίνω στους νέους. Κάποιοι άλλοι δεν το κάνουν αυτό. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Μου αρέσει και ζω από αυτό, αν μπορούσα θα έπαιζα ακόμη. Από Αθήνα μου έχουν πει να πάω σε Ακαδημίες, έχω σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό γνωστούς, δεν θέλω όμως. Έχω δουλέψει παίκτες όπως ο Σεϊταρίδης, ο Λεοντίου, ο Σιόντης και πολλοί άλλοι. Κάθε καλοκαίρι μαζεύω τους 20 καλύτερους από την περιοχή, από όλες τις ομάδες και τους δουλεύω δυόμισι ώρες κάθε πρωί. Θέλω να βοηθάω παιδιά να πάνε ψηλά. Έχω στείλει παιδιά σε πολλές ελληνικές ομάδες, ακόμη και στον Άγιαξ που είναι η κορυφαία Ακαδημία στον κόσμο.

Ερ: Ο Τηλυκράτης τώρα προσπαθεί να δημιουργήσει κάποια Ακαδημία. Τι θα συμβουλεύατε τους παράγοντές του;

Απ : Η Ακαδημία σε μία ομάδα είναι το παν. Το παιδί ξεκινάει στα 11-12 χρόνια του και σε ηλικία 16 χρονών πρέπει να είναι στην Α’ Εθνική. Ταλέντο στα 20 χρόνια δεν υπάρχει. Για την Ακαδημία χρειάζεται οργάνωση, πολλή δουλειά και προπόνηση ειδική. Στα παιδιά δεν πρέπει να γίνεσαι βαρετός. Εγώ κάθε βράδυ σχεδιάζω ασκήσεις με μπάλα. Έχω φτιάξει 600 δικές μου ασκήσεις. Μέσα από την δουλειά μία άσκηση μπορείς δέκα φορές να την βελτιώσεις. Γι’ αυτό και όλοι οι νεαροί θέλουν να έρχονται κοντά μου.

Ερ: Αν δεχθείτε πρόταση από τον Τηλυκράτη να γυρίσετε στην Λευκάδα, θα το σκεφτείτε;

Απ : Θα ερχόμουν στην Λευκάδα ναι. Τώρα που έχω και πολλούς δικούς μου παίκτες νεαρούς, θα έφερνα και κάποιους εκεί να τους δουλέψω. Μην με παρεξηγήσουν, δεν λειτουργώ ως μάνατζερ. Μόνο να δουλεύω με νεαρούς παίκτες θέλω και να τους αναδεικνύω.

Ερ: Επισκέπτεστε την Λευκάδα να δείτε φίλους σας από την θητεία σας στον Τηλυκράτη; Παρακολουθείτε τον Τηλυκράτη όταν παίζει στα Γιάννενα;

Απ : Από όταν έχασα την γυναίκα μου, νομίζω δεν έχω ξαναέρθει. Το θέλω πολύ να ξαναδώ τους φίλους εκεί. Τα καλοκαίρια όταν έχω κάποιο κενό διάστημα, πηγαίνω στην Ρόδο που είναι παντρεμένος ο γιος μου. Τον Τηλυκράτη δεν τον παρακολουθώ, γιατί τα Σαββατοκύριακα και τις ώρες που είναι οι αγώνες, εγώ δουλεύω στις Ακαδημίες.

Ερ: Ο Τηλυκράτης σε λίγες μέρες συμπληρώνει 80 χρόνια ζωής. Θέλω τις ευχές σας και τον επίλογό σας γι’ αυτή την συνέντευξη.

Απ : Εύχομαι στον Τηλυκράτη πάντα επιτυχίες. Πολλούς χαιρετισμούς σε όλους στην Λευκάδα, στο συμβούλιο, στους παίκτες, στον κόσμο. Τους ευχαριστώ, δεν έχω παράπονο από κανέναν. Κλείνοντας θα πω ένα περιστατικό που είχε συμβεί τότε. Είχα χάσει το μπρελόκ με τα κλειδιά μου και κάποιος μου έδωσε ένα μπρελόκ της Νέας Δημοκρατίας. Εγώ με την πολιτική δεν είχα καμία σχέση και δεν ήξερα τι μπρελόκ ήταν εκείνο. Επειδή κάποιοι παίκτες είχαν δει το μπρελόκ, με… απείλησαν ότι σ’ ένα ματς θα βάλουν τρία γκολ και μετά θα καθίσουν να χάσουν. Βλέπεις στην Λευκάδα οι περισσότεροι είναι αριστεροί. Ο ένας έλεγε στον άλλο «γεια σου σύντροφε, τι κάνεις;». Τίποτα άλλο δεν άκουγες. Εγώ δεν ήξερα τι σημαίνει η λέξη “σύντροφος”. Μετά έμαθα.

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΣ

Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Αλφρέδο Γκλασμάνης, ανέφερε ότι ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισε από τότε που ήρθε στην Ελλάδα, είναι ο τέως πρόεδρος του Τηλυκράτη, ο κ. Αποστόλης Ζαβιτσάνος. Για το λόγο αυτό ζητήσαμε από τον κ. Ζαβιτσάνο, να «γυρίσει» περίπου 24 χρόνια πίσω, να θυμηθεί και να μας πει την δική του άποψη για τον Αλφρέδο Γκλασμάνη. Να τι μας είπε ο κ. Αποστόλης Ζαβιτσάνος.

«Ο κ. Γκλασμάνης υπήρξε ηγετική μορφή του κραταιού πάλαι ποτέ «Άγιαξ της Ηπείρου». Η παρομοίωση αυτή της θρυλικής ομάδας της Ηπείρου, είναι απόλυτα συνυφασμένη με την αγωνιστική του παρουσία. Μία παρουσία που οι παλιότεροι νοσταλγούν και οι νεώτεροι επιθυμούν να είχαν απολαύσει. Η προσέγγιση του με το σωματείο μας τον Α.Σ. Τηλυκράτη, επετεύχθη μέσω του φίλου και γνωστού μας τότε Γενικού Αρχηγού του ΠΑΣ Γιάννινα κ. Σιαφάκα, προκειμένου ν’ αναλάβει προπονητικά τις τύχες της ομάδας μας. Το πάθος όμως για το ποδόσφαιρο, το ήθος του, αλλά και το φιλότιμό του, επέβαλαν σ’ αυτόν τον επί σειρά ετών, πρωταγωνιστή ποδοσφαιριστή αγώνων Α’ Εθνικής, να μην στερήσει από τους Λευκαδίτες φιλάθλους και την αγωνιστική του παρουσία. Έτσι παράλληλα προς τα προπονητικά του καθήκοντα, ανέλαβε να ηγηθεί αγωνιστικά και της ενδεκάδας της ομάδας μας. Ιδιαίτερα αγαπητός στην Λευκάδα, κατέκτησε αμέσως την φίλαθλη κοινή γνώμη της ομάδας μας και όχι μόνο. Η αγωνιστική του παρουσία υποδειγματική για τους κατά πολύ νεώτερους συμπαίκτες του. Οι σύγχρονοι προπονητικές του μέθοδοι, προηγούντο κατά πολύ συνηθισμένων μεθόδων άλλων συναδέλφων του. Ακόμη μετά από τόσα χρόνια, εμπρός στα μάτια μου έχω την μουσκεμένη από ιδρώτα κυριολεκτικά φανέλα του, είτε ως αθλητής και είτε ως προπονητής μας. Χαριτολογώντας δε μας έλεγε: «Εδώ στην Λευκάδα που ήλθα, θα σας μάθω όλους να τρέχετε». Αυτός ήταν ο αθλητής, προπονητής Γκλασμάνης.

Και όταν οι περιστάσεις κάποτε και όχι οι ικανότητές του, επέβαλαν την απομάκρυνσή του, τότε στο πρώτο κάλεσμά μας, αγωνιστικά έστω και υπό άλλον προπονητή, χωρίς ίχνος δισταγμού, πικρίας ή υστεροβουλίας, ηγήθηκε αγωνιστικά στους οκτώ εναπομείναντες αγώνες του Πρωταθλήματος και η παρουσία του υπήρξε καθοριστική, με αποτέλεσμα η ομάδα μας όχι μόνο διέφυγε τον υποβιβασμό, αλλά συγχρόνως κατέκτησε και την έκτη θέση. Αυτός ήτο ο άνθρωπος Γκλασμάνης. Ένας άνθρωπος που κοσμεί ιδιαίτερα τον ποδοσφαιρικό χώρο και η ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα κατ’ εκτίμησή μου, οφείλει να εκμεταλλευτεί την εις Ιωάννινα παρουσία του».