Δεν θα σχολιάσουμε την ανακοίνωση που λάβαμε από την Δημοτική Αρχή για το τι συνέβη την Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017 στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ γιατί είναι ξεκάθαρο. Όπως βέβαιο είναι πως η έντονη και αγωνιώδη υπέρ-προσπάθειά τους  να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα έχει γίνει πλέον αντιληπτή από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, και όχι μόνο όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα…

Κατανοούμε μετά τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας την ανάγκη να ενημερώσουν τους πολίτες για το «τυπικό» της υπόθεσης αφού μάλιστα ο Δήμος «συνηθίζει» να μας ενημερώνει για τις δεκάδες διοικητικές πράξεις και υπόγραφες που γίνονται καθημερινά στο Δήμο. Βέβαια εδώ μιλάμε για μια ιδιαίτερη περίπτωση….

Εμείς να παραθέσουμε αντίστοιχα ένα ωραίο παραμυθάκι που ανακαλύψαμε σήμερα στο διαδίκτυο σαν επιδόρπιο της όλης ιστορίας…..

Ακολουθούν ανακοίνωση και παραμυθάκι…

Την Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017 και ώρα 13.30 έγινε στο Δημαρχείο Λευκάδας η διοικητική παραλαβή του έργου “ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ”.

Είχαν προηγηθεί στο Μουσείο οι σχετικοί τεχνικοί έλεγχοι και η παράδοση του έργου στην Εθνική Τράπεζα από τις εταιρείες «ΙΟΚΑ ΑΤΕΕ», «ΑΡΚΕΤΙΠΟ ΕΠΕ» και «ΒΟΝ STUDIO ΑΕΒΕ».

Εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας, η οποία ως δωρητής είχε αναλάβει την χρηματοδότηση και την υλοποίηση του έργου, υπέγραψαν το σχετικό πρωτόκολλο     η κ. Ο. Νικολάου και ο κ. Χ. Χριστόπουλος ενώ από την πλευρά του Δήμου Λευκάδας οι αντιδήμαρχοι κ.κ. Θ. Περδικάρης και Γ. Φίλιππας.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ        

Το παραμυθάκι της εβδομάδας: Δαιμόνια…

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα Μέσο γυρόφερνε πρωϊνιάτικα στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης των ποιητών και των θρύλων, που τελευταία κατάντησε να είναι ένας κατακτημένος τόπος των κυκλωμάτων και των …θρήνων! Το Μέσο βλέπετε, είχε πολύ ανήσυχο νυχτερινό ύπνο, όπως του συμβαίνει όποτε ενεργοποιείται μέσα του το μοναδικό εκείνο δαιμόνιο της έκτης αίσθησης με το οποίο είναι προικισμένο και το οποίο ποτέ δεν φαλτσάρει, ενώ κατά περιόδους το έχει οδηγήσει σε τεράστιες (δημοσιογραφικές) επιτυχίες. Σηκώθηκε λοιπόν πρωΐ-πρωΐ και με τις (έξι) αισθήσεις του σ΄ επιφυλακή, άρχισε να περνοδιαβαίνει στα σοκάκια οσμιζόμενο την υγρή πρωϊνή ατμόσφαιρα, σαν λαγωνικό Δαλματίας με βούλες!

Θάταν η τρίτη  ή τέταρτη φορά που περνούσε έξω από ένα φρεσκοεπισκευασμένο παλιό σπίτι της πόλης, όταν εντελώς ξαφνικά, εντόπισε φώτα αναμμένα μέσα σ΄ αυτό, κάτι ολωσδιόλου περίεργο, γιατί αφενός είχε βγει ο ήλιος και αφετέρου γιατί ουδέποτε είχε ματαειδεί φωτισμούς εκεί -και έχοντας ειδικές ευαισθησίες με το θέμα- νόμιζε πως του είχε κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ! Μια εσωτερική παρόρμηση λοιπόν, (το δαιμόνιο που λέγαμε), έσπρωξε το Μέσο στις σκάλες, τις οποίες ανέβηκε για να ελέγξει την αιτία της ασυνήθιστης αυτής ηλεκτρικής σπατάλης.

Και ώ του θαύματος! Ανεβαίνοντας και μπαίνοντας στο σπίτι, διαπίστωσε πως για μια ακόμη φορά, το δαιμόνιο το είχε οδηγήσει σωστά και νέες σελίδες δόξας (κι αποκλειστικότητας) ξανοίγονταν μπροστά του:

Και ποιος δεν ήταν μέσα στο ανακαινισμένο εκείνο σπίτι! Πρώτος και καλύτερος ο μέγας άρχοντας του τόπου, ο οποίος ήταν μάλιστα τόσο συγκινημένος, ώστε έκλαιγε με λυγμούς! Τριγύρω του τρεις -τέσσερις, οι πιο κολλητοί υποκόμοι του, προσπαθούσαν να τον συνεφέρουν απ΄την μεγάλη συγκίνηση! Κάτι γραβατωμένες άγνωστες φάτσες παραδίπλα, στέκονταν ντροπαλοί κι εμφανώς αμήχανοι, που εκείνοι φορούσαν γραβάτες σε μια ομήγυρη αγραβάτωτων πέρα ως πέρα αρχόντων, που έφτιαχναν μια εικόνα ακραιφνώς αριστερή. Μια άλλη ομαδούλα αρσενικών και θηλυκών λεφτάδων-γιάπηδων πιο πέρα, έδειχνε να τα έχουν ελαφρώς χαμένα, γιατί ποτέ δεν είχαν διανοηθεί πως και οι μεγάλοι άρχοντες κλαίνε κι έτσι άρχισαν ν΄ αμφιβάλλουν αν ήταν σωστή η απόφασή τους να παραδώσουν ινγκόγνιτο στον ευαίσθητο άρχοντα το ανακαινισμένο σπίτι.

Όμως όλα τούτα τα περίεργα και προβληματικά πήγαν αμέσως περίπατο με το που εμφανίστηκε εκεί το Μέσο! Και σαν να ήταν αυτό που όλοι περίμεναν, μονομιάς άλλαξε το κλίμα κι άρχισε η παράδοση-παραλαβή μεταξύ γραβατωμένων γιάπηδων και ξεγραβάτωτων αριστερών. Εκεί να δείτε πράγματα: Ενεργοποιήθηκαν θαυμαστά κόλπα και τρυκ τελευταίας τεχνολογίας, μορφές ποιητικές άρχισαν να ξεπροβάλλουν σαν φαντάσματα στους τοίχους και με το ζόρι κρατήθηκαν κάποιοι αυτόχθονες τεχνικοί παλιάς κοπής που είχε φέρει μαζί του ο άρχοντας, να μην το βάλουν πανικόβλητοι στα πόδια!

Κατά τα άλλα όμως, λες κι όλοι αποδεσμεύτηκαν από κάτι, όλα άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους: Ο άρχοντας ξαναβρήκε τη μιλιά του και παρότι ήταν ακόμα βουρκωμένος, άρχισε να συντευξιάζεται με το Μέσο κι επιπλέον του στήθηκε κιόλας, μαζί  με τους υποκόμους του, για μερικές αποκλειστικές πόζες! Κι ήταν τέτοια η έξαψη κι η συγκίνηση, που ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε απ΄το μυαλό του άρχοντα ή των υποκόμων του πως κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν απ΄τους υπηκόους τους με όλα τούτα, που δεν θάταν κι εντελώς παράλογο να τα θεωρήσουν μερικοί κακόβουλοι (και παντός τύπου δήθεν) σαν κακοστημένα παραμυθάκια της Χαλιμάς… Και σαν έτοιμος από καιρό, που λέει κι ποιητής, άρχισε η γλώσσα του άρχοντα να πηγαίνει ροδάνι και να λέει (στο Μέσο) απ΄έξω κι ανακατωτά, ποιος σχεδίασε τούτο και ποιος έφτιαξε το άλλο, απαριθμώντας μαζί κι όλα τα γαλόνια που κουβαλούσε ο καθένας απ΄ αυτούς τους σπουδαίους δημιουργούς!…

Μίλησε λοιπόν για τα πάντα ο άρχοντας, όπως και κάτι λίγο ο ένας απ΄ τους υποκόμους του. Μέχρι και για τα μεγαλόπνοα σχέδιά του για το σπίτι και το περιβάλλον του μίλησε ο μεγάλος, χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες. Εκείνο πάντως που δεν είπε κανείς τους, ήταν πόσο κόστισαν στους άτυχους υπηκόους τους κάποια τζάτζαλα, μάτζαλα και υφαντά που αγόρασαν με δικά τους χρήματα. Φαίνεται πως δεν το θεώρησαν απαραίτητο να τους ενημερώσουν… «Πλήρωνε και σκάσε…» που λέει και το ανέκδοτο…

Όσο για τα μεγαλόπνοα μελλοντικά σχέδια του άρχοντα που είπαμε πριν και που απέφυγε να τα προσδιορίσει, κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί. Όλοι ξέρουν άλλωστε σε πιο Μέσο θα τα βρουν, αμέσως μόλις τα αποφασίσει ο μεγάλος!

Κι όπως συνήθως συμβαίνει στα σπουδαία γεγονότα, το καλύτερο το φύλαξε το Μέσο για το τέλος: Οι αποκλειστικές φωτογραφίες (που τράβηξε), λέει, ήταν ότι πολυτιμότερο μπορούσε να κάνει για τον δύσμοιρο εκείνο τόπο!

Τους δουλεύουν κιόλας από πάνω, ή έτσι μας φάνηκε;

Κι εζήσαμε κι εμείς καλά, κι αυτοί καλύτερα…

Ο Παραμυθατζής

*****

Υ.Γ: Τα πρόσωπα και τα γεγονότα του παραμυθιού, σαν παραμύθι που είναι, είναι εντελώς φανταστικά. Συνεπώς κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις της πραγματικότητας είναι εντελώς συμπτωματική…

via fortsalefkada.gr