Το βιβλίο της Τούλας Σκληρού «Λευκάδα… μνήμη μιας πόλης, ηθογραφήματα 1950-2000», ταξιδεύει από τον περασμένο Αύγουστο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και άλλων καταστημάτων της πόλης μας, καθώς και στην Αθήνα.
Ένα βιβλίο που φέρνει θύμησες στους παλιούς ενώ παρουσιάζει έναν ολότελα άγνωστο κόσμο στους νέους, έναν κόσμο από μια Λευκάδα που έφυγε. Γι αυτό αγαπήθηκε από το Λευκαδίτικο κοινό και διαβάζεται άλλοτε με νοσταλγική διάθεση, άλλοτε ξαναφέρνει άσχημες μνήμες και άλλοτε πληροφορεί για άγνωστα γεγονότα του παρελθόντος.
Ευχαριστούμε την Τούλα Σκληρού που δίνει με την έκδοση του βιβλίου της μαζεμένες όλες σχεδόν τις πληροφορίες για τη ζωή του μικρού μας τόπου στα πενήντα χρόνια που αναφέρεται. Πληροφορίες που αποσπασματικά είχαμε μέχρι τώρα από προφορικές διηγήσεις και γραπτές αναφορές στον τοπικό τύπο.
Αξίζει να ξαναθυμηθούμε το εισαγωγικό σημείωμα της συγγραφέως για τους λόγους που θέλησε να γράψει:
«Η Λευκάδα, ο τόπος μας μοιάζει σαν ένα καράβι ακίνητο στον απέραντο γαλάζιο του Ιονίου, σαν μια στιγμή στο αέναο ταξίδι του χρόνου.
Τα λίγα γραπτά που ακολουθούν είναι μια σταλαγματιά απ’ αυτήν την αιωνιότητα, φύλλα που κρατούν όσα ζήσαμε τα τελευταία πενήντα χρόνια σ΄ αυτόν τον τόπο. Μια κατάθεση ψυχής και μνήμης που θέλησε να κρατήσει ζωντανές, στην γρήγορη ροή του χρόνου, όσο το δυνατόν, περισσότερες και πιο αντιπροσωπευτικές στιγμές από την φυσιογνωμία της πόλης και των ανθρώπων της, πριν τα παρασύρει όλα η δίνη της εξέλιξης και της λήθης. Αυτή η ανάγκη ήταν το κίνητρο για να γραφούν τα κείμενα αυτά δίχως τις φιλοδοξίες μιας ιστορικής έρευνας ή τις απαιτήσεις μιας αυστηρά λογοτεχνικής αφήγησης.
Εύχομαι τα σύντομα αυτά ηθογραφήματα να βοηθήσουν τους μελλοντικούς ερευνητές και να θελήσουν να ολοκληρώσουν επιστημονικά της εικόνα της Λευκαδίτικης κοινωνίας, όταν οι όσες μνήμες ακόμη υπάρχουν, λησμονηθούν ή χαθούν. Πολλοί θα έχουν ίσως μια διαφορετική αξιολόγηση για τα γεγονότα. Θα ήταν πλούτος για την τοπική ιστορία αν, με αφορμή τα κείμενα αυτά, κατατεθούν διαφορετικές απόψεις και εμπλουτιστούν τα δεδομένα που εδώ εκτίθενται.
Προσπάθησα να είμαι περιγραφική και λιτή. Καταθέτω αυτά τα κείμενα σαν ερέθισμα για το χθες, σ’ αυτούς που πορευτήκαμε μαζί και σαν γνωριμία με την ιστορία στους νεώτερους.»
0 σχολια