Γράφει ο Θοδωρής Γεωργάκης

Δύο μήνες, μετά τις εκλογές της 25ης του Γενάρη και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, πήρε το πολιτικό παιγνίδι,  ως όφειλε να πράξει εξ αρχής,  <<πάνω του>>. Η επιστολή του προς τους επιφανείς Ευρωπαίους ηγέτες, για την τρομακτική έλλειψη ρευστότητας στην χώρα, όσο και αν επικρίθηκε σαν ικέτης από σύσωμη την αντιπολίτευση, ήταν μιά ορθολογιστική πολιτική κίνηση, μπροστά στο ενδεχόμενο  να μην πληρωθούν μισθοί και συντάξεις τον Απρίλιο.

Η επακολουθήσασα της επιστολής εφταμερής στνάντηση ήταν εξ ίσου στρατηγική κίνηση αποσαφηνισμού του Βαρουφάκιου θεωρήματος της <<δημιουργικής ασάφειας>>, που δρομόλογησε καλύτερη προσέγγιση με τους εταίρους. Τέλος,  η θετική, από πολλές απόψεις, συνάντηση με την Μέρκελ στο Βερολίνο, ήταν το επόμενο βήμα, προς τον πολιτικό ρεαλισμό και τον έντιμο συμβιβασμό, για τον οποίο κάνει λόγο, εσχάτως, η Κυβέρνηση, εγκαταλείποντας την προεκλογική…ανέξοδη ρητορική.
Αυτές οι τρείς στρατηγικές κινήσεις του Πρωθυπουργού, δείχνουν ότι παραμερίζεται το μοντέλο Βαρουφάκη, ένα μοντέλο το οποίο είχε μόνο εσωτερικό ακροατήριο , αλλά σαφέστατο ανθελληνικό ευρωπαϊκό παραλήρημα, αφού το περιεχόμενο της δημιουργικής ασάφειας, πάνω στο οποίο θέλησε να οικοδομήσει ο Βαρουφάκης, είχε την κατηγορηματική άρνηση των εταίρων, οι οποίοι, αντίθετα, μιλούσαν για υποχρέωση της χώρας να σεβασθεί τις υποχρεώσες της, στερεότυπο το οποίο εξακολουθούν, δυστυχώς για εμάς, να διατυμπανίζουν ακόμη και σήμερα, μετά την συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ.

Αυτή η δίμηνη τακτική, με τον πρωθυποργό σε δεύτερο πλάνο και τον άπειρο πολιτικά και λαϊφσταλίστα Βαρουφάκη σε πρώτο πλάνο, είχε ολέθριες συνέπειες στην πραγματική οιονομία. Η αβεβαιότητα οδήγησε σε τεράστια αφαίμαξη καταθέσεων. Γι αόσους γνωρίζουν τα τραπεζικά και οικονομικά θέματα, αυτή η απόσυρση πάνω από 20 δις ΕΥΡΩ, απ’τον Γενάρη, μέχρι σήμερα, δεν αναπληρώνονται, στην πραγματική οικονομία, ούτε με 2% ρυθμό ανάπτυξης! Οι επιχειρήσεις  αναγκάσθηκαν να πληρώνουν μετρητοίς τις εισαγώμενες πρώτες ύλες, αφού οι εξωτερικοί προμηθευτές, όχι μόνο δεν δέχονται θέμα πίστωσης, αλλά αρνούνται να πάρουν ακόμη και εγγυητικές επιστολές ελληνικών τραπεζών. Το επενδυτικό ενδιαφέρον μηδενίστηκε κάτω απ’την γενικευμένη αβεβαιότητα και  το θρυλούμενο, δυστυχώς, GREXIT. Οι πολίτες  απεύφευγαν να πληρώσουν στο δημόσιο τις υποχρεώσεις τους, τόσο απ’την προεκλογική ρητορική της σημερινής κυβέρνησης, η οποία τους έκλινε πονηρά το μάτι να μην πληρώνουν, με την προσδοκία ότι κάτι θα συμβεί και, τελικά, δεν θα πληρώσουν. Τα κόκκινα δάνεια  αυξήθηκαν στο δίμηνο κατά 2,5 δις ΕΥΡΩ, και αυτό απόρροια των ανεδαφικών προεκλογικών υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, για σεισάχθεια, που θα έσβηνε τα πάντα!.

Αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα οδήγησε στην  αποδόμηση περαιτέρω της πάσχουσας της Ελληνικής οικονομίας. Χωρίς, πουθενά να  υπεισέρχεται η υπερβολή, δυστυχώς, όχι μόνο η παρούσα κυβέρνηση, αλλά όλες οι κυβερνήσεις αδυνατουν να καταλάβουν πως, ακόμη και μιά μέρα απραξίας και αβεβαιότητας στην πραγματική οικονομία, είναι αρκετή να σπείρει καταστροφές, πόσο, μάλλον, μια δίμην η νιρβάνα. Αυτό συμβαίνει, διότι, δυστυχώς, οι έλληνες πολιτικοί, που κατά κανόνα  ασχολούνται μόνο με την …ιερή αγελάδα του δημοσίου, αδυνατουν να συλάβουν το νόημα και να καταλάβουν τις λεπτές ισορροπίες του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος συντηρεί ολόκληρο το οικονομικό οικοδόμημα της χώρας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, στο θέμα του χρέους έχει χάσει με εκατό μηδέν!!  Σαφώς και διαπραγματεύτηκε κατά πολύ καλύτερα από τους προκατόχους της, σαφώς και έδωσε ψήγματα χαμένης εθνικής υπερηφάνιας. Όμως… έπεσε σε ρόζο, πράγμα, που σωστά πίστευε πως μπορεί να ξεπεράσει με το ανώτατο αγαθό της δημκρατικής εντολής του ελληνικού λαού, όμως, εις μάτην. Επαληθεύθηκε, για άλλη μιά φορά ο Διονύσιος Σολωμός! <<Μοναχή το δρόμο πήρες, εξανάρθες μοναχή, δεν είν’ εύκολες οι θύραις εάν η χρεία ταις κουρταλεί>>.

Ο Τσίπρας στην Ευρώπη θα πάει σε έναν έντιμο συμβιβασμό. Αυτό δεν είναι καταστροφικό, ούτε κωλοτούμπα.  Είναι επιτακτική ανάγκη, για να βγεί η χώρα απ’την μέγγενη της έλλειψης ρευστότητας, η οποία απιελεί με κοινωνικές εξεγέρσεις, σε περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα για την καταβολή μισθών και συντάξεων. Έξακολουθεί, όμως και έτσι να απολαμβάνει και θα απολαμβάνει, για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη, την εμπιστοσύνη του λάού. Και τούτο γιατί, δεν έχει καμία εξάρτηση από κανένα μεγαλοπαράγοντα. Αυτό είναι ένα αδαπάνητο πολιτικό κεφάλαιο, το οποίο πρέπει να δαπανήσει σωστά, τώρα που είναι ακόμη νωρίς. Να συγκρουσθεί με τους ντόπιους ολιγάρχες, να σπάσει τα κόκκαλα των σουπερμαρκετάδων, που απομυζούν, με τις υπερβολικές τιμές, το γλίσχρο εισόδημα του λαού. Κοντολογίς να πάρει ο ίδιος το παιγνίδι εδώ και τώρα πάνω του και στο εσωτερικό, χωρίς χρονοτριβές, χωρίς καθυστερήσεις, πριν προλάβουν όλοι αυτοί να συνασπισθούν εναντίον του. Διότι έχουν χίλιους τρόπους να το πετύχουν, όσο τους αφήνει ανέγγιχτους…

Φωτογραφία: tovima.gr